Konwenty: DKW 2009 – Diabelsko-„Kool” Wydarzenie czy Dno, Katastrofa, Wiocha?

czyli krótka, częściowa i wyjątkowo subiektywna ocena Dnia Kwitnącej Wiśni A.D. 2009

Konwenty, spotkania, imprezy „mangowo-animowe” — kto z nas tego nie lubi? Rok rocznie przybywa w Polsce różnego typu atrakcji dla fanów mangi i anime, począwszy od popołudniowych spotkań mangowych grupy przyjaciół, na kilkudniowych konwentach skończywszy… Impreza, którą pragnę nieco przybliżyć w założeniu nie miała być typowym konwentem nakierowanym jedynie na mangowców, a raczej imprezą skierowaną do fanów szeroko rozumianej kultury japońskiej. Impreza ta, której kolejna edycja, teoretycznie „najeżona” atrakcjami i zdecydowanie barwniejsza niż zeszłoroczne spotkanie z Japonią, miała odnieść wielki sukces, okazała się jednak wydarzeniem najwyżej przeciętnym…

Zacznijmy od tego co kuleje na niemal każdym większym „konwencie” — organizacja! Tutaj przygotowania wydawały się wystarczające — na odpowiednio wcześniej przygotowanej stronie internetowej można było znaleźć zarówno plan imprezy z podziałem na sale, jak i odpowiednie mapki. Choć samo wydarzenie miało miejsce w kilku budynkach na raz, ja odniosę się do tego, co działo się w głównej siedzibie organizatora czyli Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych przy Al. Legionów w Bytomiu. A więc… paranoja! Ludzie, którzy zaczęli się schodzić i wędrować po szkole już ok. godz. 9 trafiali na puste sale lub pokoje, w których organizatorzy dopiero rozkładali sprzęt — tak, jakby nie można było przygotować wszystkiego wcześniej, a całą imprezę zacząć np. o godz. 11. Samej udało mi się „zawędrować” do pustej sali do gry w Go, gdzie porzucony (nierozpakowany) jeszcze sprzęt do gry mógł zarekwirować niemal każdy. Nie oznacza to jednak, ze było tragicznie — coś jednak się działo…

Należy tu wyjaśnić, że w samej szkole równocześnie odbywało się kilka atrakcji. Atrakcje w postaci paneli rozplanowano na trzech aulach, inne wydarzenia miały miejsce salach pobocznych jak np. prezentacja broni japońskiej czy wystawa fotografii z Japonii. Jeśli więc komuś nie odpowiadała dana prelekcja czy pokaz mógł poszukać czegoś innego — i tak znudzeni uczestnicy wychodzili często w trakcie, robiąc oczywiście szum i raban, i udawali się w poszukiwaniu innej atrakcji… Co do planu — ten posypał się chyba od razu, bowiem warsztaty kaligrafii, na które miałam zamiar się udać bodajże ok. 10:30 do 11:15 z pewnością nie wystartowały i do teraz nie mam pewności czy w ogóle się odbyły (a jeśli tak to gdzie?). Nie lepiej było z innymi atrakcjami — prowadzący prelekcję o Anime Music Videos prawdopodobnie nie dotarł na czas na miejsce i jego rolę przejęła zupełnie inna osoba. Choć persona ta była „obcykana” z tematem, to do prowadzenia panelu wcześniej nieprzygotowana, zwłaszcza sprzętowo, stąd uczestnicy panelu mieli początkowo możliwość podziwiania AMV-ek puszczanych wprost z Youtube’a… Także pokaz (panel?) walk robotów nie odbył się, choć wielu na niego czekało.

Dla uczciwości muszę dodać, że kilka paneli sprostało wymaganiom — ciekawy okazał się panel o japońskich grach wideo, w ramach którego prowadzący m.in. przedstawił uczestnikom reklamy najnowszych japońskich gier oraz omówił pokrótce zasady każdej z nich. Nie obyło się także bez krótkiej prezentacji oferty wakacyjnej pracodawcy prowadzącego ;). Profesjonalnie wypadły także prelekcje na temat gotowania i kuchni japońskiej oraz prelekcja na temat sumo, choć obie były chyba zdecydowanie za krótkie i zdołano poruszyć w nich jedynie podstawowe zagadnienia i problemy. Jeśli jednak tylko sprzęt nie zawodził a prowadzący miał coś do powiedzenia — było nieźle…

Prelekcje i panele to nie wszystko. W ramach DKW można było także np. poskakać na matach DDR czy zakosztować kuchni japońskiej. Odbywały się także warsztaty tańca Para-para, warsztaty języka japońskiego czy składania origami. Wygłodniali uczestnicy prelekcji i innych atrakcji mieli także możliwość posilenia się — organizatorzy zadbali o pojawienie się stoiska z ciepłymi posiłkami (kiełbaski, hot-dogi, hamburgery), a kolekcjonerzy mogli udać się pod namiot wystawców, gdzie można było zaopatrzyć się w najnowsze mangi i rozmaite gadżety. Pogodna nie sprzyjała jednak dalszym „wycieczkom”, mimo to dużo osób udało się na cosplay odbywający się w budynku BCK. Galeria zdjęć z tego wydarzenia znajduje się na portalu. Równocześnie w innej części miasta odbywać miały się pokazy sztuk walk, o których jednak nie wypowiem się, jako że mnie tam nie było.

Jako że miałam możliwość uczestniczenia tylko w niewielu wydarzeniach w ramach DKW trudno mi wystawić całościową ocenę tej imprezy. Z pewnością mogę jednak zasugerować organizatorom: zmniejszenie (tak, dobrze czytacie — zmniejszenie) ilości atrakcji odbywających się równocześnie, wcześniejsze przygotowanie sprzętu (aaa!), staranny wybór prowadzących. Ostatecznie mogę przyznać, że podobały mi się: profesjonalne zaplecze (rozpiska, dostęp do łazienek, możliwość posilenia), niektóre atrakcje (DDR rządzi!) i ich różnorodność (panele, wystawy, pokazy), nie podobały — zgrzyty organizacyjne, tłumy uczestników DKW krążących bez celu (może jakieś wcześniejsze rezerwacje byłyby dobre?) i… deszczowa pogoda ;) No ale przynajmniej to ostatnie nie zależało od organizatorów…

PS. Autorka w żadnym razie nie pretenduje do miana „specjalistki konwentowej”, a z racji braku czasu i niemożliwości rozdwojenia, a raczej „roztrojenia się” (na 3 miejsca, w których toczyły się wydarzenia w ramach DKW) chętnie zapozna się ze zdaniem i ocenami innych uczestników DKW 2009. :-)

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: DKW 2009 – Diabelsko-„Kool” Wydarzenie czy Dno, Katastrofa, Wiocha?

Ramroyd Deloro [*.neoplus.adsl.tpnet.pl], 21.05.2009, 22:05:00, oceny: +0 -0

Moja opinia na temat części cosplayowej niedługo może się pojawić na łamach ACP. Osobiście jak widzę, sam DKW też w paru miejscach organizacyjnie kulał.