Recenzje: Otaku #1 - Michał Durys

Zapowiedź „nowego magazynu mangowego” spadła na niczego nie podejrzewający fandom niczym grom z jasnego nieba. Wkrótce wyklarowało się, że będzie on nosił tytuł Otaku, jego redaktorem naczelnym jest znany dotychczas z działalności handlowej Yanek, a premiera pierwszego numeru będzie miała miejsce na DOJIconie 6. Co najważniejsze, Otaku miało być dostępne w EMPiKach i salonach prasowych w całym kraju w cenie nie przekraczającej 5 zł. Nic dziwnego, że takie wieści zelektryzowały rozleniwionych sezonem ogórkowym fanów, bo wiele wody w Wiśle upłynęło odkąd Kawaii znikło z kiosków.

Termin premiery został dotrzymany i w sobotnie popołudnie 12 sierpnia 2006 redakcja anime.com.pl dokonała zakupu kontrolowanego premierowego numeru Otaku. Za niewygórowaną cenę 4,5 zł otrzymujemy 32 strony, z których tylko okładka jest kolorowa, a reszta w odcieniach szarości. Okładka wydrukowana jest na grubszym, lekko połyskliwym papierze gwarantującym przyjemny wygląd i względną trwałość pisma. Papier użyty na wewnętrznych stronach gramaturą i odcieniem bliski jest zwykłemu papierowi biurowemu. Całość spajają dwie zszywki.

Okładka pisma z postacią Alphonse’a Elrica (w jego „zbrojnej” postaci) na pustym, szarym tle sprawia wrażenie jakby była pomyślana tak, by nie rzucać się w oczy – przywodzi na myśli różne synonimy przymiotnika „ascetyczny”. Choć teoretycznie jest kolorowa to dominują na niej odcienie szarości, jedynym kolorowym akcentem jest czerwona kropa w nazwie magazynu. Oprócz loga, ceny i numeru nie znajdują się na niej żadne inne informacje. Tylną okładkę i wewnętrzne okładki zajmują reklamy.

Jakość druku na wewnętrznych stronach jest dobra, czcionki są ostre i czytelne nawet na tłach graficznych. Jakość ilustracji jest zróżnicowana, większość wygląda przyzwoicie, ale niektóre straszą widocznymi pikselami lub nieumiejętnym wycięciem z tła. Najwięcej zastrzeżeń można mieć do samego składu. Tekst łamany jest w dziwny sposób, z pogwałceniem podstawowych zasad dotyczących justowania i podziału na akapity. Zewnętrzne marginesy stron są za małe, przez co tekst sprawia wrażenie jakby miał się wylać ze strony, zaś tu i ówdzie straszą puste miejsca, które należało wypełnić tekstem lub grafiką. W jednym z artykułów bez widocznego powodu w jednej kolumnie użyto na przemian czcionki szeryfowej i bezszeryfowej.

Błędy techniczne można jednak wybaczyć, wszak zawartość jest ważniejsza od opakowania. Otaku zostało przygotowane wedle tradycyjnego szablonu: na początek mangowe aktualności z kraju i ze świata, w dziale „Imprezy” znalazla się relacja z ANiMAconu i, nie wiedzieć czemu, opis japońskiego święta sakury. Trzon numeru stanowią recenzje, jest ich łącznie osiem. Całości dopełniają trzy felietony, komiks oraz informacja o plebiscycie „Otakony 2006”. Teoretycznie dla każdego powinno znaleźć się coś miłego.

Niestety lektura Otaku nie napawa optymizmem. Od razu rzuca się w oczy olbrzymia ilość błędów, od prozaicznych makaronizmów, literówek i błędów interpunkcyjnych poprzez błędy stylistyczne i logiczne, aż po błędy ortograficzne dużego kalibru. Redakcja tłumaczy taki stan rzeczy pomyłką, wskutek której numer wysłany do drukarni został złożony z tekstów sprzed korekty. Nawet jeśli przyjąć takie tłumaczenie to owe błędy pokazują, że większość kolektywu redakcyjnego nie potrafi się poprawnie wyrażać w ojczystym języku. Co by nie być gołosłownym podeprę się cytatami:

Zdania takie jak powyższe przywodzą na myśl humor ze szkolnych zeszytów i w takim kontekście byłby całkiem zabawne, chyba nie do takiego poziomu winien aspirować mangowy magazyn czy choćby fanzin. Nie lepiej wygląda strona merytoryczna publikacji. Większość tekstów jest miałka, ciekawe spojrzenia na opisywany temat są towarem wybitnie deficytowym, a w rezultacie wieje z nich nudą. Na recenzje przeważnie składają się infantylne streszczenia przeplatane nic nieznaczącymi frazesami czy wręcz bełkotem. Jedyną przyzwoitą, choć i tak nie pozbawioną błędów, recenzją w numerze jest opis mangi „Heat” autorstwa Gacka07. Niewiele można zarzucić felietonowi Seby o 10-leciu mangi w Polsce, choć artykuł ma charakter encyklopedyczny i szkoda, że nie znalazło się w nim więcej opinii autora. Perełką numeru jest artykuł Naq o możliwościach nauki języka japońskiego na studiach – bez błędów, interesująco i na temat. Na wyróżnienie zasługuje też komiks autorstwa Yena będący ciekawą spekulacją na temat „jak by wyglądał Evangelion w wersji z Hollywood”.

Zupełnie nietrafiony wydaje mi się pomysł Otakonów. Przede wszystkim do ocenienia prestiżu nagrody przyznawanej przez nikomu nieznaną „kapitułę plebiscytu” pod szyldem periodyku istniejącego od półtora miesiąca trzeba będzie wymyślić nową jednostkę z przedrostkiem „nano”. Po drugie dobór nominacji jest arbitralny i raczej nieprzemyślany, jak bowiem inaczej wytłumaczyć fakt, że w kategorii „najlepszy konwent” znalazły się DOJIcon 5 i reANIMAtion 4 (z 2005 roku) oraz PierniCON SE (z 2006)? Po trzecie głosy w plebiscycie mają być zbierane przez internetową stronę Otaku, na której w chwili pisania tej recenzji nie ma o nim nawet wzmianki.

W świetle powyższych faktów zapowiedzi redakcji Otaku w zderzeniu z rzeczywistością wypadły poniżej oczekiwań. Pierwszy numer rozczarowuje przede wszystkim niskim poziomem merytorycznym i w nieco mniejszym stopniu niedociągnięciami technicznymi. Pismo miało być dostępne w EMPiKach i salonach prasowych, tymczasem dystrybucja pierwszego numeru została ograniczona do specjalistycznych księgarni komiksowych, sprzedaży wysyłkowej przez internet i konwentów. Dopiero drugi numer być może trafi do EMPiKów. W obecnej chwili Otaku reprezentuje poziom przeciętnego fanzinu i chyba najbardziej na miejscu byłoby, gdyby redakcja też tak o nim mówiła. Z przeciętnymi mangowymi zinami wygrywa kolorową okładką i ewentualnie lepszą jakością druku, remisuje poziomem merytorycznym, a przegrywa objętością.

Pierwszy numer to zbyt wcześnie, żeby wydawać ostateczny wyrok na Otaku, jednak aby przekonać do siebie czytelników redakcja będzie musiała sporo zmienić. Pierwszym krokiem powinno być zwerbowanie współpracowników nie będących na bakier z językiem polskim i mających coś ciekawego do napisania, a następnie oddanie pisma do szerokiej dystrybucji. Potem należy pomyśleć o poprawie poziomu technicznego. Mam nadzieję, że redakcji uda się ta sztuka, bo mangowy periodyk w kioskach czy choćby EMPiKach na pewno jest potrzebny.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Otaku #1

Dairi [195.150.112.*], 17.08.2006, 11:29:28, oceny: +0 -0

To ja bym chciała dorzucić swoje trzy grosze do poziomu merytorycznego artykułów:
1.Shaman King by Sanzoku
-"niekiedy i imiona zostały spolszczone". ->Albo ja jestem głucha, albo oglądaliśmy dwie wersje SK (albo chodzi o jakieś 3-planowe postacie) bo główni bohaterowie to Zic, Yoh, Lenny, Ryo, Morty, Mikihisa, Yohmei itp. i jedna Anna (w tłumaczeniu fanowskim mangi na ang. też jest Anna, a oni raczej nie spolszczają).
2.FMA by Ćwistak
-"...młodszy z braci - a Edward utracił nogę, natomiast starszy brat - Alphonse, całe ciało" ->to nic, że Edward stracił oprócz nogi ręke i że to on jest starszy... takie drobne niedopatrzenie. To tylko główni bohaterowie...
-"Kwestia merytoryczna jak i techniczna dopracowana jest w najdrobniejszych szczegółach." ->Kwestia merytoryczna leży i kwiczy - tak jest dopracowana.