Artykuł z 17 lipca, zamieszczony w The New York Times, stara się przybliżyć najnowszy trend w japońskiej animacji – powabne lolitki z morderczymi instynktami.

Krótki art skupia się na trzech ostatnimi czasy popularnych seriach (nie tylko w Japonii i USA): „Saikano”, „Gunslinger Girl” i „Elfen Lied”. Autor (C. Solomon) zauważa pewną prawidłowość w tych tytułach: bohaterkami są dziewczęta, które nie mogą sobie jeszcze legalnie nabyć fajek ani piwa, a posiadające niezwykłe i finezyjne umiejętności odbierania komuś życia. Wspólnym elementem jest także fakt, że są to postacie po traumatycznych przeżyciach, na których dodatkowo eksprymentowano – stąd też ich krwawe zapędy.

Autor zwraca też uwagę na stały element „fan service” czyli sceny negliżu (w Elfen pierwszy odcinek to właściwie jedna wielka scena rozbierana) i oczywiście popularność, jaką cieszą się owe animki dzięki sklejeniu wszystkich wymienionych elementów do kupy. Konkluzja jest prosta – sex&przemoc to wiecznie nośny towar.