Powiem, że jestem przerażony. Nigdy nie słyszałem o tym zjawisku ale artykuł daje do myślenia. Oby nic takiego nie dotarło do nas :o

To JEST u nas - i pewnie w innych krajach też..
Jest - believe me - znam takich ludzi.. Wielu takich ludzi..

Zgadzam sie z przedmowca- zjawisko siega poza Japonie. Niestety, coraz wiecej ludzi boi sie dzisiejszego swiata, stersu w szkole/pracy, a to jeden z podstawowych problemów tej choroby.

Ja o tym słyszałem już wielokrotnie w telewizji, od dosyć dawna o tym mówią. Widziałem nawet jakiś film dokumentalny zrealizowany w Japonii.

bardzo ciekawy i przerażający artykuł... właśnie oby do ans to nie dotarło chociarz mało nie brakuje

Tak jak ten chłopiec w Rozen Maiden? Który kupował wszystko w necie i nie wychodził z domu, i darł się na siostrę, tak?

O tym już było mówione kilkakrotnie. Ludzie ogarnięci strachem
i stresem. Boją się wyjść na zewnątrz. Czują się najlepiej
we własnym pokoju :) Czasem jest wręcz niebezpieczne
dla innych. Czy ma to podłoże seksualne? Wszak jest to
najsilniejszy instynkt, który hamowany w trudnym do życia
świecie może wywołać niepożądane skutki:

"W kolejnej głośnej sprawie 24-latek porwał 17-latkę
i przez cztery miesiące prowadzał ją ze sobą na smyczy."

Japonia to jednorodna masa, w której każda jednostka musi mieć
swoje miejsce. W wielkich aglomeracjach ludzie zatracają
się w nieustannej pracy, nikt nie ma czasu aby spotkać się
na dłużej. Jakiś czas temu oglądałem program o Tokio. Tam
ludzie umawiają się na spotkania towarzyskie raz na miesiąc,
czasem nawet rzadziej. Czy ktoś z was wyobraża sobie, żeby
tyrać przez cały miesiąc i tylko w jeden dzień na kilka godzin spotkać
się ze znajomymi? Wielka jest siła japońskich rąk ludzkich, ale
szczerze współczuję ludziom, którzy po prostu w tym wszystkim
nie wytrzymują i zamykają się we własnym pokoju.

Gieeez w życiuuu!!!! Osobiście mam takie mangofe 2 razy w tygodniu i mi zawsze mało... Ja bym się najchętniej z moimi kofanymi ludźmi nie rozstawał. Wszystko co mam jestem w stanie oddać za głupie 5 min. rozmowy w 4 oczy... i żaden net, czy cos tego nie zmieni...
Ale niestety nuie każdy tak myśli i tu jest problem...

Kto jak kto, ale krak ma 1raz w tyg [o innych nie wiem]. Chociaż z resztą się zgadzam - rozstawać się nie chce z takimi ludźmi. Jedno z niewielu środowisk w których czuję się jak rybka w wodzie. Bez tego to chyba szafa by była zachęcająca :P

To oczywiste, ze do nas juz to dotarlo. Inaczej, u nas tak samo sie to utworzylo, to nie wirus, to odwieczny problem cywilizacji. W kazdej nacji znajdzie sie kilku tzw. wyrzutkow, ktorzy beda swa innosc zamykali w sobie, czy w swoich pokojach. Zreszta.. ja tez zaliczam sie do tego grona. Nie chodze do szkoly, lecze depresje. Raz do roku wychodze na jakas impreze, czy urodziny, najczesciej w rodzinie. W swoim pokoju czuje sie najbezpieczniej. Nieraz wyjde na jakies zakupy, ale o przechadzkach, spacerach, czy wyjsciach z kolegami nie ma mowy.
Moim jedynym swiatem jest moj pokoj i dziewczyna oddalona 180km od miejsca zamieszkania, do ktorej jezdze z trudem co miesiac. Marudze? Nie, bo takie zycie mi odpowiada.

Kage? hmm cos mi nie pasuje.. to ostatnia impreza u Avika byla tą "jedyna na caly rok"?;] a Yaki mieszka 180 km od Ciebie? buahaha niezle ci idzie "budowanie wizerunku" szkoda, ze ukolorowanego z deczka;] chyba, ze ja jestem do tułu.

A co do hikikomori juz kiedys oglądałam film dokumentalny w TVP na ten temat. Mysle, ze w Japonii ma to jednak wieksze podloze spoleczne, dlatego w Polsce nie predko doswiadczymy pustelnictwa na taką skale. Poprostu w Polsce jak ktos za dlugo bedzie siedzial w pokoju to go rodzice za szmaty wyciagna i stwierdza :do roboty albo do nauki! nie ma opierniczania sie, zarob na siebie!

primo- Yaki nie jest moja dziewczyna
secundo- tak, impreza u Avika zalicza sie do 3ciej i ostatniej w tym roku kalendarzowym.
nastepno- jak mozesz pisac, ze koloryzuje swoj wizerunek? Przeciez Ty mnie w ogole nie znasz.. spotkalismy sie dwa razy? A o czym ze mna rozmawialas? O religii i pogodzie?
Poza tym, raczej nie interesuje mnie koloryzowanie siebie, w dodatku na czarno :/ Chodzilo mi raczej o wypowiedz na dany temat, ot co.

Zwracam honor, bylam niedoinformowana:) Wybacz, ze ocenilam Cie pochopnie, ale wszelkie takie "zwierzenia publiczne" dzialaja na mnie jak plachta na byka;] Pozdrawiam.

Rozumiem. Wiesz, nie bawi mnie publiczne zwierzanie i nie mam zamiaru pisac kiedy ostatnio mialem zatwardzenie. Jestesmy po prostu w danym temacie, a mnie chodzilo o informacje, nie zalenie sie, czy granie ofiary losu.
Rowniez pozdrawiam ;3

I co bedziesz siedzial tak w tym swoim pokoju do konca swiata? Dobrze, ze nie urodzilem sie introwertykiem.

Wbrew pozorom sporo osób nie lubi wychodzić poza 4 ściany swojego pokoju. Ci ludzie czują się w nim po prostu dobrze i wszelką pracę wykonywaliby właśnie w nim. Ale nie ma tak łatwo.

No to się ciesz, że masz dziewczynę. Nie jesteś sam. Japońcom też takie życie odpowiada... albo musi odpowiadać. Dla takiego japońskiego "wyrzutka" dziewczyna = hentaje, gry video (np. Dead Or Alive), filmy porno... itd. A później wariują w rytm niespokojnych hormonów.

może inaczej, jest to inna kultura i inna mentalność. Do tego dochodzą specyficzne relacje społeczne.

A temat ukrywania się w pokoju (swoja drogą niedawno grałem w slient hill4:room :)
jest tematem nawet tabu wśród samych japończyków i z pewnością zjawisko tanie nie istnieje od dziś.

Fakt istnienia takiego zjawiska (choroby?) jest przerażający. Aż trudno uwierzyć, że w samej Japonii takich odludków jest ok. 1 mln. Ciekawe ile odób w naszym kraju izoluje się od świata. Artykuł bardzo ciekawy, po części przerażajacy, a po części dający do myślenia.

Konsole, mangi, internet..Mam zadatki na stanie się Hikikomori XD

co wy ludzie piszecie? pustelnictwo u nas? to że ktoś nie wychodzi w piątki na imprezy to nie znaczy, że jest pustelnikiem. tutaj chodzi o ostateczną skrajność - 7 lat w czterech ścianach, jedzenie podawane jak w izolatce. coś takiego w polskich realiach? no chyba, że w bogatych rodzinach gdzie mogą sobie pozowlić na "hodowanie" darmozjada

A widzisz - mimo wszystko z pełną świadomością rozmawiamy o takich właśnie przypadkach.. I to nie jest "hodowanie darmozjadów", tylko utrzymywanie ludzi nierzadko mających ogromne problemy ze sobą, czy też otoczeniem.
To, że ktoś nie wychodzi przez ileś lat z domu nie musi być wcale uwarunkowane jego nieróbstwem, czy niechęcią - czasem jest to raczej niemożność..
Na całym świecie są tacy ludzie, a Polska nie jest wyjątkiem..

Chyba chodziło o to: "W Japonii rodzice nigdy nie wyrzucają dzieci z domu. Są zamożni i mogą pozwolić sobie na utrzymywanie potomstwa przez lata.". W Polsce zamożność oznacz coś innego niż w Japonii i takie zjawisko nie może występować aż taka masowo jak w Japonii, bo naszych rodaków po prostu na to nie stać. Za to mamy w krauj patologiczne rodziny alkoholików i takie tam :-/

może i nie,ale kto normalny zamyka się w mieszkaniu i wogóle z niego nie wychodzi? Albo w szafie...ciekawe co takiego ciekawego tam jest...trzeba sprawdzić ^^

w szafie, to chyba dzieci z Narnii mają najwiecej do powiedzenia:)

Zjawisko jest i u NAS baaardzo powszechne... tyle, że siem o tym za głośno nie mówi (przynajmniej wystarczająco głośno...)...
A, co do samej Japonii to właśnie szkolnictwo i potempraca sa naprawdę tragiczne (i niech mi siem dziwią, że mimo zamiłowania do Tego Kraju nie chciałbym tam mieszkac na stale...)...

hmmm, mnie od razu nasuwa się krążąca po necie manga NHK ni youkusou. Mamy tam przykład takiego hikikomori i dziwczynki która próbuje gościa z tego wyrwać. Facet żyje niemal w innym świecie: przecodzi min. przez kompleks lolity, dragi i koło samobójstw...