Noc z Anime w Warszawie

Chwila brutalnej szczerości - porażka w pigułce.
Pierwszy film to było jakieś nieporozumienie, rozumiem, że jest bonusem do serii telewizyjnej, więc mógłby zainteresować fanów serialu - ale chyba bynajmniej nie tylko ja nie bardzo łapałem wątki, postaci (fatalne, zwłaszcza w miejscowej Bandzie Drombo) i e... no, niech jej będzie, fabułę.
W drugim twórcy się pogubili podczas zrzynania. Wstępnie oceniłem film jako źle zrobioną sałatkę z kawałków Laputy, Nausici i Ality, podlaną odrobiną sosu z DragonBalla. Potem dopatrzyłem się sporo motywów żywcem przeniesionych z MononokeHime. Sałatki bywają smakowite, ta była po prostu straszna. Do końca życia będę miał traumę z chodzącym wulkanem (przepraszam, jak on działa po opuszczeniu swojego miejsca na płaszczu planety?!).
Zdecydowanie całość uratowała Utena, choć znowu wrócił problem filmu-do-serialu - pewne elementy i symbole rozumiałem tylko dlatego, że w bohaterskich czasach obejrzałem ze 3-4 odcinki serialu, a jedna z jego fanek kilka zawiłości dokładnie mi wytłumaczyła. Inaczej zostałaby tylko ogłuszająca feeria fantasmagorycznych obrazów. Inna, rzecz, że pierwszej klasy.

Rozumiem, że Sayuki i Origins, to tytuły dystrybuowane przez firmy organizujące, a jak towar nie schodzi, to trzeba reklamować, ale na miłość kozią... litości.

Brutalnie szczera prawda jest taka, że wybór filmów możliwych do puszczenia jest dość ograniczony. Portfolio zarówno Hypera jak i Anime Virtual jeśli chodzi o filmy pełnometrażowe jest dość skromne. Z kolei puszczanie dwóch czy trzech odcinków jakiejś serii jest chyba gorszym pomysłem.

I znowu się łezka w oku kręci, gdy wspominam konwenty z serii MnS, gdzie oprócz możliwości pogadania z ludźmi typu Shin Yasuda można było obejrzeć filmy pierwszoligowe...

Smutne to, jeszcze kilka lat temu nawet nie miałbym kiedy wpaść na pomysł burackiego zachowania na seansie... teraz? Tuu---raaa....