„Legend” czyli koreańskie „Fushigi Yuugi”

AnoMinus

„Legend” to już któraś z kolei manhwa wydana przez Kasen, a zarazem druga po „Wspomnieniach demona” pozycja z rysunkami Kary. Scenariusz komiksu jest autorstwa Woo Soo Jung (tudzież Wu Su Jeong, mogliby się zdecydować). W Polsce na razie wyszły trzy części „Legend”. Tomiki są wydane w kasenowym standardzie — format trochę większy niż zwykłe mangusiowe rozmiary, twardsza błyszcząca okładka, dobra jakość druku. W porównaniu z wcześniej wydanymi tomikami Kasenu „Legend” wypada ciut lepiej: czernie są głębsze, a kartki bielsze. Od strony edytorskiej jest OK — trafiłam tylko na kilka literówek. Polskie onomatopeje „brzmią” dobrze (no, może z wyjątkiem „slut” ;-)) i są ładnie wstawione w rysunki. Krótko powiedziawszy — na pierwszy rzut oka „Legend” robi bardzo dobre wrażenie.

„Legend” to takie koreańskie „Fushigi Yuugi”: przeciętna koreańska nastolatka imieniem Eungyo (tudzież Eun-gyo, ta „imienna niekonsekwencja” przewija się przez cały komiks) zostaje uprowadzona przez tajemniczego Junoa (vel. Noa), w towarzystwie którego ląduje w magicznym świecie alternatywnej przeszłości. Bohaterowie podróżują po nim w poszukiwaniu części legendarnego magicznego miecza Chilji. Podczas tej wędrówki Eungyo i Noa spotykają postacie rodem z koreańskich mitów, a nawet sami „przeżywają” kilka legend — w fabułę manhwy zostały bowiem wplecione koreańskie legendy. I tak czytelnicy mogą poznać historię księżniczki Nakrang i księcia Hodonga czy legendę o Flecie Tysiąca Fal. Dla laika to dosyć ciekawe doświadczenie, szczególnie że autorzy od czasu do czasu wyjaśniają o co dokładnie chodzi w poszczególnych legendach.

Pomysł „z wierzchu” wydaje się dość ciekawy, jednak rzeczywistość tak pięknie nie wygląda. Czytając „Legend”… niewiele pojęłam. Historia jest nieszczególnie spójna, a na dodatek dość chaotycznie opowiedziana. Narracja zawiodła zarówno na poziomie dialogów jak i obrazków. Nie wiadomo co, gdzie, kiedy, jak, kto i w ogóle dlaczego. Czytelnik musi się sam domyślić, o co chodzi w zagadkowych scenach, zwrotach akcji i niespodziewanie wyskakujących wspomnieniach. Głównie z tego powodu historia wydała mi się niezbyt ciekawa i mało wciągająca — niestety, nie dałabym się pociąć, żeby tylko wiedzieć co będzie dalej.

Postacie w „Legend” wypadają trochę lepiej niż fabuła. Główna bohaterka manhwy — Eun-gyo to szalona koreańska nastolatka, która nienawidzi się uczyć, a uwielbia jeść (wypisz wymaluj Miaka Yuki). Postać Eun-gyo wnosi do komiksu sporo humoru. Jest niesforna, wybuchowa i często zdarza jej się coś „palnąć”, co czyni ją bardzo uroczą i słodką. Trochę inaczej przedstawia się sprawa jej towarzysza. Junoa, chłopak pochodzący z przeszłości pragnie odnaleźć swoją siostrę, w czym, niezbyt wiadomo jak, ma mu pomóc Eun-gyo. Noa, choć trochę burkliwy, jest w miarę sympatyczny no i oczywiście powalająco przystojny. Dlatego nie ma się co dziwić, że serduszko Eun-gyo szybciej dla niego bije. Nieco później, po drugim rozdziale, do drużyny dołącza Hodong — kapłan o wyglądzie dziecka — osobnik zadufany w sobie i przy tym całkiem zabawny. Szkoda tylko, że jego motywacje nie są dla mnie jasne… Ostatnią z „główniejszych” postaci jest tajemniczy ciemnowłosy przystojniak poszukujący miecza Chilji. Niestety jest to osobnik na tyle tajemniczy, że niewiele można o nim powiedzieć, poza tym, ze jest naprawdę tajemniczy ;-). Reszta bohaterów to postacie epizodyczne i jako takie nie posiadają specjalnie rozwiniętych osobowości.

Największą zaletą „Legend” jest kreska. Postacie są dopracowane w każdym calu (widać, ze nawet każdy włos ma swoje miejsce), ogromne śliczne oczka łypią zachęcająco z kartek. Wśród rysunków każdy powinien znaleźć dla siebie coś miłego: dla jednych będzie to słodka nastolatka w szkolnym mundurku, dla innych kilku długowłosych przystojniaków (z troszkę yaoiowymi podbródkami), a dla jeszcze innych w 100% urocze dziecko. Zachwycają zarówno rysunki ślicznych twarzyczek, jaki i całe postacie, jednak mnie osobiście najbardziej urzekły postacie w SD. Rysowniczka zdecydowanie ma rękę do esdeczków — wściekłe, zażenowane, uśmiechnięte esdeczkowe grubaski po prostu rozczulają.

Z jednej strony śliczne rysunki i sympatyczne postacie, z drugiej raczej ciekawa i niestety niezbyt wciągająca historia. Polecać „Legend” czy nie? Zdecydowanie poleciłabym lekturę „Legend” manhwusiowym maniakom i wielbicielom pięknej kreski. Cóż, historia nie zrobiła na mnie wrażenia, jednak za bardzo ciekawy uważam pomysł wplecenia w przygody Eun-gyo, Noa i Hodonga koreańskich legend. Myślę, że to właśnie dla nich, oprócz rysunków, warto zakupić „Legend”.

Dodaj do:

Zobacz także

Powiązane tematy: Legend.

Nasze publikacje:

Wybieramy mangę sierpnia (nius)
Rynkowe podsumowanie miesiąca - Mangi i Manhwy w sierpniu '08 (nius)
Rynkowe podsumowanie miesiąca - Mangi i Manhwy we wrześniu '07 (nius)
Legend (galeria)
„Legend” – nowy tytuł Kasenu (nius)

Z tą publikacją nie są jeszcze powiązane żadne sznurki.

Dodaj sznurek

Ocena

Wystawiać oceny mogą tylko zarejestrowani użytkownicy.

5,75/10 (4 głosów)

Komentarze

Ilość komentarzy: 46 dodaj

REKLAMA

[1] Re: „Legend” czyli koreańskie „Fushigi Yuugi”

Gargu [*.60.jawnet.pl], 09.09.2008, 09:18:56, oceny: +0 -0

To jest "kreska dopracowana w kazdym calu"?

"Wśród rysunków każdy powinien znaleźć dla siebie coś miłego: dla jednych będzie to słodka nastolatka w szkolnym mundurku, dla innych kilku długowłosych przystojniaków (z troszkę yaoiowymi podbródkami), a dla jeszcze innych w 100% urocze dziecko."

...