Konwenty: Chapter 1: Love

Nowa ustawa o imprezach masowych sprawiła, że wiele konwentów zostało odwołanych i w życiu fandomu przez jakiś czas panował zastój. Nagle pojawiła się organizacja która zadeklarowała, że jest w stanie sprostać nowym wymaganiom i organizować konwenty. Nie były to puste słowa — pierwszy konwent MiOhi miał miejsce w dniach 13-14 lutego we Wrocławiu. Motywem przewodnim Chapter 1: Love były oczywiście Walentynki. Był to pierwszy rozdział w planowanej przez MiOhi serii konwentów.

Zarówno nowo powstała organizacja jak i planowany przez nią konwent wywołały burzliwe dyskusje. Najbardziej śmiałym i szokującym posunięciem było podniesienie ceny wejściówki o całe 10 zł (sic!). W związku z tym pojawiły się pytania jak bardzo zmieni się przez to jakość konwentu. Dobrą zapowiedzią i wizytówką była z pewnością strona MiOhi. Było na niej wiele informacji dotyczących szczegółów planowanej imprezy, pojawił się plan budynku i rozpiska atrakcji, a wszystko to w estetycznej oprawie graficznej.

Zamieszczone na stronie mapki i zdjęcia sprawiły, że trafienie na conplace nie było trudne. Jeszcze przed wejściem do budynku widać było wielki plus miejscówki — zaraz obok znajdował się Pasaż Grunwaldzki, w którym uczestnicy nabywali jedzenie w praktycznie każdej postaci

Dwa punkty akredytacyjne sprawnie rozdawały wejściówki, przez co uczestnicy nie czekali długo w kolejkach

Pierwszą rzeczą, jaką napotykał uczestnik, była duża sala gimnastyczna, przypominająca z góry wielkie akwarium. Tam właśnie wokół poustawiano 12 stoisk (bez stoiska Yanka!), na środku stoisko z nagrodami i gadżetami konwentowymi, a przy wejściu punkt informacyjny i bufet szkolny. Dzięki temu nie było standardowego ścisku przy wystawcach i blokowania korytarzy. Druga sala gimnastyczna, o wiele większa od tej pierwszej, została Main Roomem. I tutaj trzeba poświęcić więcej uwagi, gdyż moim zdaniem Main na Chapter 1 zasługiwał na dopisek 2.0. Zacznę od cech bezpośrednio niezależnych od organizatorów: bardzo duża ilość miejsca, trybuny po obu stronach, rolety na oknach i, marzenie dotychczas utopijne, klimatyzacja. Organizatorzy zadbali natomiast o czystość (sprawdzona metoda z folią na podłodze) i scenę. Zatrudnili zewnętrzną firmę do dostarczenia i obsługi sprzętu nagłośniającego, świateł i laserów, efektów dymnych i ustawienia profesjonalnej sceny. Innymi słowy dziwy, bajki i cuda na patyku.

Na terenie konwentu zrobiono jakieś 16 sal z atrakcjami, w tym std. DDR (4 maty), Ultra Star, konsolówka (8 stanowisk), Foto Studio (Bahamut), Rock Band, Games Room, sala warsztatowa, 3 panelówki, Buzz! i projekcyjna. Oprócz tego Cosplay Room spełniający rolę tematycznej panelówki, pustawy Pchli Targ i Rainbow Cafe. Konwentowa kawiarenka była ładnie przystrojona, oferowała niedrogie napitki oraz przekąski i mieściła w sobie wystawę dollfów. Niestety po zamówieniu kawy otrzymałam mleko o kawowym posmaku, ale nie można mieć wszystkiego.

Patrząc na rozpiskę widziałam bardzo dużo interesujących mnie atrakcji. Pierwszą którą odwiedziłam był panel o Vocaloidzie, prowadzony przez debiutantkę Yui Tohmę. Mimo zmiany terminu panelu i drobnych kłopotów technicznych prowadząca mówiła w sposób ciekawy i bez kartki. Jako osoba całkowicie zielona w tym temacie dowiedziałam się jak ewoluował Vocaloid, z czym go się je i co to program UTAU. Następnie przeniosłam się do Cosplay Room gdzie Lady Shizuka i Prince profesjonalnie omawiali cosplay w parach. Potem odbyły się pierwsze z dwóch warsztatów tańca z ogniem. Prowadziła je wrocławska grupa cyrkowa: Agata Piesiewicz i Marcin Połoniewicz, którzy zajmują się tym około 10 lat. Warsztaty były bardzo fajnie prowadzone; po rozgrzewce uczestnicy mogli wziąć suche poje lub kije i ćwiczyć podstawowe triki. Ta sama grupa prowadziła wieczorem pokaz Fire Show, który był najlepszym, jaki dotąd widziałam. Walentynkowym akcentem były warsztaty o smakach świata, ze szczególnym uwzględnieniem Japonii połączony z degustacją czekolady z fontanny. W sali cosplayowej Chester i Euzebio prowadziły wesoły i przydatny dla przebierańców panel o makijażu, zwracając uwagę na makijaż sceniczny, męski i charakteryzujący.

Wrocławskie Stowarzyszenie Kendo, w postaci pana Górskiego i jego 10 uczniów dało prawdziwy show. Po rozgrzewce i zaprezentowaniu zbroi samurajskiej uczniowie staczali pojedynki ze zwróceniem uwagi na podstawowe techniki i okrzyki bojowe (które będą mi się śnić jeszcze jakiś czas). Dla ukojenia nerwów udałam się na historię Japonii w pigułce, która mogłaby być jednak ciekawiej opowiedziana. Za to konkurs openingów i endingów, który tym razem polegał na zgadywaniu utworów puszczanych od tyłu, cieszył się zainteresowaniem i wywoływał dużo emocji.

Cosplay na pierwszym Chapterze był jednym z lepszych, może nawet najlepszym jaki miałam okazję zobaczyć. Składało się na to kilka czynników: po pierwsze wspomniana wcześniej profesjonalna scena i jej otoczka. Co prawda nie obyło się bez kilku wpadek z podkładami muzycznymi czy z zadymieniem (ah, ten artyzm) lecz było ich niewiele. Za to duża sala i klimatyzacja uczyniły cuda. Większość osób siedziała na trybunach, środek był wypełniony tak w 2/3, więc konkurs oglądało się bardzo komfortowo. Sam cosplay zaczął się punktualnie romantyczną piosenką i wystarczył jeden ochroniarz, aby zapewnić bezkolizyjne wprowadzenie widzów. Najważniejsi mieli być jednak cosplayarzy i ich stroje. Poziom był naprawdę bardzo wysoki — nie chciałabym być w butach jury. Decyzje jednak zapadły i Grand Prize, czyli pierwsze miejsce w głośno zapowiadanych wyborach do Eurocosplayu (wraz z podróżą do Londynu) przypadło Katarzynie „Kairi” Siedleckiej za wcielenie się w postać Ciela Phantomhive z Kuroshitsuji. Kolejne nagrody przypadły kolejno:

Cosplayerzy którzy nie weszli na podium również zaprezentowali dobre i świetne stroje, np. Bell jako księżniczka Ashelia czy Kocurek jako Charlotte „Lotti” Baskerville z „Pandora Hearts”. Co ciekawe, nie było ani jednej postaci z „Naruto” ani „Bleach”, natomiast popularnością cieszyły się „Vocaloid” i „Hetalia”.

Pierwszy dzień konwentu wieńczyły atrakcje takie jak Fire Show i karaoke (niestety sporo opóźnione z powodów technicznych). Odbył się również konkurs rysowania walentynek. Drugi dzień był już zdecydowanie bardziej leniwy. Uczestnicy zbierali się do wyjazdu i snuli po conplace, mimo że organizatorzy chcieli zmienić tę tendencję wstawiając na drugi dzień Cosplay Chess, który jak zwykle się nie odbył. Odbyły się natomiast m. in. takie atrakcje jak warsztaty origami z piętnastoosobową frekwencją czy panel o kulturze na konwentach prowadzony przez Raziela. Na panelu pojawiło się parę ciekawych, lecz moim zdaniem mało realnych pomysłów jak skłonić konwentowiczów do sprzątania po sobie i po raz kolejny wałkowano nieśmiertelny temat brudnych łazienek.

MiOhi zwiększając cenę wejściówki w pewien sposób obiecało poprawić jakość polskiego konwentu i moim zdaniem udało im się tego dokonać. Zawierzyli zewnętrznym firmom i stowarzyszeniom, co moim zdaniem obficie zaowocowało. Co poszło nie tak? Przede wszystkim nie dopisali sami uczestnicy pod względem liczebności. Chapter 1: Love odwiedziło jedynie 600 osób i w dodatku rozpierzchli się po dużej szkole, wynajętej z myślą o znacznie większej ilości. W związku z tym dostawcy narzekali na mały obrót; stoisko JPF-u zwinęło się już pierwszego dnia. Kolejną „wpadką” był zapach szamba w każdej męskiej ubikacji (wg niektórych wersji spowodowany przez wpadkę helpera). Wszystkie atrakcję na które się wybrałam odbyły się, z wyjątkiem wspomnianego wcześniej Cosplay Chess, a obsunięć było niewiele. Z wywiadu z organizatorami Miko i Ohi dowiedziałam się, że wynikły problemy z punktem medycznym

Chapter 1: Love uważam za konwent jak najbardziej udany. Sami orgowie nie kryli zadowolenia i zapowiedzieli ambitny plan zrobienia łącznie 6 Chapterów w tym roku i nawiązania współpracy z Japończykami. Uważam, że przyczyną tak małej ilości uczestników był odbywający się tydzień wcześniej konwent (tańszy o całe 10 zł); myślę, że na kolejnych edycjach będzie lepsza frekwencja. W każdym razie jeżeli ogólny poziom kolejnych Chapterów będzie taki sam bądź lepszy, mogę z czystym sumieniem zachęcić do uczestnictwa.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Chapter 1: Love

Aria [*.187.236.135.ip.abpl.pl], 16.02.2010, 22:36:46, oceny: +0 -0

Patrząc po zdjęciach, Break zasłużył tysiąc razy bardziej na nagrodę główną o.o