Konwenty: Ecchicon - Michał Durys

Pierwsze informacje o Ecchiconie pojawiły się znikąd i nie nastrajały optymistycznie. Wizytówką konwentu była paskudna strona www ze znikomą ilością informacji podanych w sposób sugerujący, że organizatorzy nie ukończyli podstawowego poziomu nauczania. Dodatkowo ekipa nie miała na koncie znaczących osiągnięć w dziedzinie organizacji imprez. Dużo wskazywało na to, że Ecchicon podzieli losy Tsunami, największej konwentowej porażki, którą dane mi było oglądać, nota bene odbywającej się w tym samym budynku. Wprawdzie później organizatorzy wzięli się do pracy i poprawili swój PR, ale nad konwentem wisiało fatum: dwukrotnie zmieniano datę i tyleż samo razy budynek. To wszystko sprawiło, że na Ecchicon wybierałem się raczej z recenzenckiego obowiązku niż z nadzieją na dobrą zabawę.

Ostatecznie konwent odbył się w dniach od 25 do 27 sierpnia w budynku MDK im. Władysława Broniewskiego. Choć oficjalnie rozpoczynał się o 16 to już pół godziny wcześniej rozpoczęto wpuszczanie uczestników. Po odstaniu w kolejce ok. 5 minut otrzymałem identyfikator i program. Ten pierwszy miał postać kolorowej plakietki umieszczonej w etui ze sznureczkiem umożliwiającym zawieszenie go na szyi. Całość wyglądała estetycznie i nosiło się ją wygodnie, ale miejsce na ksywkę było tak dobrane, że napis najczęściej zlewał się z tłem. Dodatkowo po zawieszeniu identyfikator wisiał „na boku”, co utrudniało odczytanie ksywki tudzież zmuszało do napisania jej w poprzek. Z kolei jedyną dobrą rzeczą, którą można powiedzieć o informatorze jest to, że był. Dwie powielone na ksero luźne kartki były nieczytelne, a jego zawartość mniej niż lakoniczna. Brakowało choćby opisów atrakcji – nazwy w stylu „hunt for red moher” brzmiały intrygująco, ale nie sposób było wydedukować z nich, na czym dana atrakcja miała polegać. Numerek na identyfikatorze wskazywał, że przede mną zameldowało się już 125 osób – zdecydowanie więcej, niż się spodziewałem.

Budynek MDK jest duży, ale dla konwentowiczów udostępniono tylko kilka pomieszczeń. Już na wstępie należy zaznaczyć, że budynek był jedną z największych wad konwentu. Z wyjątkiem main roomu salki były zdecydowanie za małe. DDR, konsole i sala konkursowa ulokowane był w klitkach nie większych niż 20 m². Z powodu braku miejsca ilość uczestników odbywających się weń atrakcji była mocno ograniczona. Przykładowo z konkursu rysunkowego ecchi wyproszono publiczność, bo brakowało miejsca dla rysujących. Sala panelowa była nieco większa, ale w wypadku obleganych paneli i tak nie mogła pomieścić wszystkich chętnych. Na ponad 350 uczestników przypadały tylko dwie sale sypialne, z czego jedna rozmiarów mniej więcej typowej klasy, a druga o połowę mniejsza. Konwentowicze zmuszeni byli do spania na korytarzach lub na głównej sali. Stoiska wystawców rozmieszczone były na wąskim korytarzu przez co, podobnie jak na ostatnim DOJIconie, łatwo tworzył się tam tłok. Na plus można jedynie zaliczyć dostępność pryszniców. Z powyższych powodów MDK na Łazienkowskiej nie nadaje się do organizowania konwentów, co już było oczywiste po o wiele mniejszym Tsunami, choć oczywiście jestem świadom, że organizatorzy nie mieli wyboru. Alternatywą było przełożenie konwentu na inny termin, co byłoby rozwiązaniem gorszym.

W budynku znajdowała się także restauracja, ale niestety była czynna tylko od 10 do 17. Na szczęście po drugiej stronie ulicy od rana do nocy otwarty był barek ze smaczną i tanią chińszczyzną. O rzut beretem były także czynne do 23 delikatesy. Nieco więcej problemów stwarzało wyżywienie się na miejscu, bo wrzątek był towarem deficytowym. Dostępny był jedynie w org-roomie, co było niewygodne dla uczestników i denerwujące dla orgów, a w rezultacie doprowadziło do kilku niemiłych spięć. Zabrakło już niejako standardowego na konwentach stanowiska z kilkoma czajnikami i darmową herbatą lub kawą. Na szczęście nie sprawdziły się obawy związane z bliskością stadionu Legii, która w sobotę grała mecz. Obyło się bez żadnych incydentów.

Ecchicon był pierwszym trzydniowym mangowym konwentem w Warszawie (tegoroczna Avangarda była mangowa tylko na papierze), niestety zaplanowanych atrakcji było za mało by dobrze wypełnić ten czas. Biorąc pod uwagę, że był to pierwszy konwent organizowany przez tę ekipę można podziwiać ambicje, ale skromniejsza, dwudniowa impreza byłaby chyba lepszym pomysłem. Pierwszego i ostatniego dnia działo się niewiele, sobota była ciekawsza, ale także pozostawiała trochę do życzenia.

Tuż po oficjalnym otwarciu konwentu miał miejsce ciekawie zapowiadający się konkurs Neko-mimi 100%. Miał on wyłonić najbardziej kocią z kocich dziewczynek wśród uczestniczek konwentu. Musiały wykazać się kocią skłonnością do zabawy, pieszczot czy umiejętnością mruczenia. Niestety zawodniczek było jak na lekarstwo, do konkursu przystąpiły tylko trzy kocie dziewczynki. Z tego powodu część rozgrywana przed publicznością (reszta była rozgrywana przez cały czas trwania konwentu) skończyła się tuż po tym jak się zaczęła. Ten konkurs, co zresztą przyznali organizatorzy, należało rozegrać później, kiedy większość konwentowiczów zdążyła już dotrzeć na miejsce. Chociażby drugiego dnia, kiedy ilość kocich dziewczynek zwiększyła się o ponad 300%. W ostatecznym rozrachunku pierwszą nagrodę zasłużenie otrzymała Pea.

Chyba najciekawszym punktem programu pierwszego dnia było Battle Karaoke. Od zwykłego karaoke różniło się tym, że uczestnicy śpiewali tylko fragmenty utworów (wykorzystano UltraStara), a co najważniejsze mogli sobie nawzajem przeszkadzać. Do tego celu mogli używać dostarczonych przez organizatorów narzędzi (dmuchany młotek, poduszka, miękkie piłki), zabronione były ciosy w głowę, poniżej pasa i przeszkadzanie werbalne. Ta prosta acz pomysłowa innowacja sprawiła, że obserwowanie zmagań było o wiele bardziej interesujące dla publiczności, a i samym uczestnikom zapewne podskoczyła adrenalina. W tej konkurencji bezkonkurencyjny okazał się nasz redakcyjny kolega Yen, któremu z tego miejsca gratuluję, może nie głosu, ale samozaparcia.

Pierwszego dnia rozpoczęły się także trwające przez cały konwent gry Pantsu Collector oraz Ecchi Adventure. Pierwsza polegała na odnalezieniu ukrytych w budynku i w jego przyległościach majtek. Pomysł wcześniej wypróbowany na innym warszawskim konwencie – Pantsu – tu także się sprawdził i dostarczył poszukiwaczom sporo uciechy. W drugiej brały udział dwie drużyny, które zbierały punkty za udział w poszczególnych atrakcjach konwentu. Takie zabawy także z pomyślnym efektem przetestowano na innych konwentach (np. Ajent na Asuconie), jednak na Ecchiconie wypadła ciut słabiej.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Ecchicon

mefiak [*.net-serwis.pl], 29.08.2006, 10:53:16, oceny: +0 -0

UUUUU, mimo ze nawet palcem organizacji konwentu nie tknalem, czuje sie dumny ze w koncu jakis warszawski konwent okazal sie CHOCIAZ przecietny. Powodzenia chlopaki i do zobaczenia jak najszybciej. Rozruszajcie to zakazane miasto w koncu, tyle lat, moze jakis centralny konwent pokroju Baki, starych Asuconow czy Teleportu sie z tego wykluje :D