reANIMation 4

Michał Durys

Dzień drugi

Nie znaleziono pliku "7007"

Jeśli widzisz ten napis to znaczy, że ktoś z redakcji anime.com.pl dał ciała i nie sprawdził poprawności artykułu. Najlepiej zgłoś to na adres webmaster@anime.com.pl.

Drugi dzień był równie zapchany atrakcjami. Rozpocząłem go od przygotowań do finału konkursu cosplay'owego organizowanego przez anime.com.pl i otaku.pl. Nie obyło się bez problemów technicznych (padła płyta ze zdjęciami uczestników), załatwiania rzeczy w ostatniej chwili („Virus, chodź, będziesz jurorem”), ale całość udała się zaskakująco dobrze. Pomimo barbarzyńsko wczesnej pory (10 rano) publiczność zapełniła prawie całą główną salę. Nie zawiedli też uczestnicy konkursu, obecnych było siedmioro z dziesięciorga finalistów. Mieli okazje zaprezentować się na scenie przed jury i publicznością, zdjęcia nieobecnych zostały pokazane na ekranie. Fajnie było zobaczyć na żywo stroje widziane dotychczas tylko na zdjęciach. Ostatecznie pierwsze miejsce zajął Future w stroju pandy (Genmy), drugie zajęła Karniak jako Puchiko, a trzecie Wojciech Sawicki w stroju z Jin-Roh.

reANIMki 2005

Drugą ważną ceremonią tego dnia było wręczenie reANIMek 2005. Lista nagrodzonych dostępna jest tutaj. W czasie jej trwania nasunęła mi się refleksja, że polski ryneczek jest za mały by rywalizacja o nagordy była emocjonująca. Większość statuetek podzieliły między siebie Waneko i JPF. Druga reANIMka dla acp mnie osobiście cieszy, ale też żałuję, że rywalizacja nie była bardziej zacięta. Może w przyszłym roku kandydatów do reANIMek będzie więcej i walka będzie mniej monotonna. Zaskakujące są też przyzwyczajenia fanów, co najlepiej widać na przykładzie publicysty roku – Mr Jediego, który od upadku MANGAzynu nie napisał zbyt wiele. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że reANIMka dla niego była raczej wyrazem sympatii niż uznaniem dla jego publicystyki.

Karaoke w konwencji Idola

Główna sala ponownie zapełniła się wieczorem podczas karaoke. Było ono o tyle oryginalne, że zostało poprowadzone w konwencji Idola. Czteroosobowa komisja nie tylko została wizualnie upodobniona do swych telewizyjnych pierwowzorów, ale nawet podobnie zachowywała się. Choć cięte komentarze wzbudzały negatywne reakcje publiczności to realizacja konwencji mi się podobała. Na osobną pochwałę zasłużył „automat” mierzący intensywność oklasków, który poza swoją podstawową funkcją wdawał się nawet w polemikę z jury. Dopisali także licznie startujący uczestnicy. Poziom występów był mocno zróżnicowany, od wokalnie tragicznych acz ogólnie śmiesznych („Zankoku…”) po bardzo dobre, których słuchało się z przyjemnością, na czele z piosenka w wykonaniu Tamiko, która wygrała konkurs. Przy tej piosence sala zgodnie zaczęła się bujać i każdy kto miał coś świecącego (zapalniczka, telefon, laptop) pod ręką majtał tym w powietrzu.

Firestarter czyli zabawy z ogniem

Z niedzielnych pokazów najbardziej widowiskowy był Firestarter, czyli nocny pokaz „zabaw z ogniem” przy akompaniamencie bębnów. Choć wiele razy widziałem podobne popisy na różnych starówkach to przyznaję, że ten był wyjątkowo udany, za sprawą dużej liczby performerów i wspomnianej oprawy dźwiękowej. Wprawdzie nie bardzo kojarzy mi się to z komiksem czy nawet filmem japońskim, ale jako programowa dygresja Firestarter jak najbardziej się sprawdził. O wiele mniej widowiskowy, choć także interesujący był pokaz kimon japońskich. Z kolei pokaz kendo był niemal identyczny jak rok temu, czyli przyzwoity.

Sumo wrestling

Pogoda w niedzielę poprawiła się, dzięki czemu mógł odbyć się przesunięty z soboty konkurs „sumo”. By nadrobić niedostatki tuszy startujący zawodnicy zostali wyposażeni w workowate ubrania wypchane gazetami. Z kronikarskiego obowiązku zaznaczę, że dwóch zrezygnowało z takiego wspomagania, co jednak wszyscy obecni przyjęli ze zrozumieniem. Nie było kategorii wagowych, nie było zmiłuj, duzi walczyli z małymi, dziewczyny z chłopakami. Zmagania były zacięte i pełne niespodzianek – w ostatecznej walce bynajmniej nie wygrał faworyt. Choć ten punkt programu wypadł ciekawie, to pod względem widowiskowości ani zainteresowania publiczności nie mógł się równać z zapasami w kisielu.

Na dworze odbyło się też kilka innych konkurencji znanych z poprzednich edycji konwentu: Ebichu Deatmatch czyli kopanie szmacianego chomika na zasadach zbliżonych do piłki nożnej, Fresh Air Painting czyli malowanie farbą w areozolu po płytach oraz tradycyjny Pokémon Shootin' Box czyli rzucanie woreczkami z wodą w nieszczęśnika przebranego za Pikachu. Zwłaszcza ta ostatnia atrakcja cieszyła się dużą frekwencją. Tym razem nie przerodziła się w bratobójczą walkę między zawodnikami, jak to się stało w zeszłym roku.

Te dwie dziewczyny toczyły bardzo zaciętą walkę

Ładnych parę minut zabawiłem na twisterze, niestety szybko odpadłem z gry (posiadanie kości bardzo w niej przeszkadza), ale z przyjemnością oglądałem wysiłki innych, zwłaszcza długie zmagania dwójki dziewczyn. Ta dziecinnie prosta zabawa, swego czasu zawsze obecna na Asuconach, zrobiła na reANIMation dużą karierę. Szkoda, że orgowie nie udostępnili maty już pierwszego dnia – z pewnością znalazłoby się wielu chętnych do gimnastyki. Z innych interesujących atrakcji tego dnia warto wymienić spotkanie z Rafałem Rzepką, warsztat kaligrafii i Super Deformed Live (malowanie mangowych twarzyczek na kartonie).

Dzień trzeci

W poniedziałek konwentowicze powoli rozjeżdżali się do domów. Miłym gestem ze strony organizatorów było wywieszenie przy wejściu rozkładu jazdy pociągów z Bydgoszczy. Gdy go zobaczyłem przyszło mi na myśl, że w czasie trwania konwentu można tam było wywiesić telefony do pobliskich lokali z jedzeniem na telefon – pomysł do wykorzystania na następnym konwencie, z pewnością byłby przydatny. Najciekawszą atrakcją tego dnia był Evil Cosplay, czyli tworzenie strojów z materiałów dostępnych pod ręką. Jak się okazało z kartonu, taśmy klejącej, folii aluminiowej i innych niepozornych składników można stworzyć całkiem realistyczne wyglądające przebrania braci Elric z „Fullmetal Alchemist”. Jednak większość poniedziałku upłynęło mi na powolnym zbieraniu się do wyjazdu – jak się okazało zbyt powolnym, bo do pociągu musieliśmy biec.

Po konwencie

Na wstępie napisałem, że uważam reANIMation 4 za imprezę bardzo udaną, teraz mogę to poprzeć argumentami. Organizatorom udało się wypełnić dwa i pół dnia tyloma atrakcjami, że nie sposób było je wszystkie zaliczyć. Owszem, niektóre były nieudane (chociażby konkurs wiedzy czy j-dyskoteka), ale niemalże bez przerwy działo się coś wartego uwagi. Pod wieloma względami konwent był rekordowy, ponad 760 konwentowiczów to ilość budząca respekt, podobnie jak 38 uczestników cosplay'u. Nie było drastycznych wpadek technicznych, bo problemy z prądem, prysznicem czy drobne opóźnienia nie były zbytnio irytujące. Warto jeszcze nadmienić dobrą organizację, a w szczególności dobre rozplananowanie miejsca, czytelne oznaczenie poszczególnych sal i bardzo ładny, a zarazem praktyczny informator. Co najważniejsze, wyjechałem z Bydgoszczy zadowolony, podobnie jak kilka innych osób, które miałem okazję zapytać o wrażenia. W sumie czwarta reANIMka jest na razie najpoważniejszym kandydatem do najlepszego konwentu tego roku i chyba tylko wrocławska BAKA ma szanse jej zagrozić.

⇐ [ 1 ][ 2 ]

Dodaj do:

Zobacz także

Powiązane tematy: reANIMation.

Nasze publikacje:

Z tą publikacją nie są jeszcze powiązane żadne sznurki.

Dodaj sznurek

Ocena

Wystawiać oceny mogą tylko zarejestrowani użytkownicy.

9,17/10 (6 głosów)

Komentarze

Ilość komentarzy: 35 dodaj

REKLAMA

[1] Re: reANIMation 4

Tamiko [*.astral.lodz.pl], 21.08.2005, 10:07:23, oceny: +1 -0

Po reANIMation 4 mam podobne odczucia. Wyjechałam zadowolona, choć szczerze żałuję ze to były "jedynie" 3 dni.

Nie chcę być prorokiem ale mam wrażenie iż Baka Y2K5 nie będzie chyba w stanie pobić R4.