Konwenty: DOJIcon 7 - Michał Durys

DOJIcon 7 zapowiadał się jako konwent niezwykły pod wieloma względami. Mimo to nikt chyba nie przypuszczał, że padnie na nim rekord Europy Środkowej w ilości spoconych ludzi na jednostkę powierzchni

Pierwsze co należy powiedzieć o siódmym DOJIconie to to, że był duży. W zależności od źródła informacji liczba uczestników była oceniana na 1200 do 1400 osób. Jak na polskie warunki jest to ilość rekordowa, a rekordy mają to do siebie, że często okupione są różnymi niedogodnościami

Pot i znój włożone w dostanie się na teren konwentu były rekompensowane przez atrakcje przygotowane przez organizatorów. Zapewne nie ja jeden czułem się jak osiołek, któremu w żłoby dano. Większość paneli i konkursów, na których byłem podobała mi się, a od znajomych wiem, że przegapiłem drugie tyle ciekawych atrakcji. Niestety na wrażenia większości uczestników największy wpływ miały tylko dwie z nich: karaoke i cosplay.

Karaoke było pierwszą z dwóch największych atrakcji wieczoru. Jeszcze przed rozpoczęciem główna sala została zapełniona po brzegi. Już po kilkunastu minutach głównym składnikiem atmosfery sali stał się pot. Wrażenie potęgował panujący pomimo otwartych okien zaduch. Do konkursu zapisała się rekordowa liczba uczestników: 39. Ponieważ na całe karaoke przewidziano tylko godzinę, jasnym było, że nie każdemu uda się wystąpić. Skrócenie piosenek do dwóch minut pomogło tylko w niewielkim stopniu, bo zaoszczędzony w ten sposób czas został zmarnowany na wywoływanie uczestników i rozwiązywanie problemów z podkładem. Swoją drogą dziwnym jest, że na mangowym konwencie organizatorzy karaoke nie mają żadnej piosenki z anime, nawet „Zankoku”. Karaoke skończyło się mniej więcej w połowie listy chętnych, ku rozczarowaniu zarówno niedoszłych wykonawców jak i publiczności.

Kolejne rekordy padły podczas cosplayu. Na salę jakimś cudem wbiło się jeszcze więcej widzów. Dla tych, którzy się nie zmieścili przygotowano transmisję na żywo wyświetlaną na telewizorze w holu. Udział zgłosiło 89 osób, a gdyby nie sprzeczne informacje (wieść niosła, że do cosplayu mogą zapisać się tylko osoby ze scenkami) pewnie byłoby ich jeszcze więcej, bo przebierańców na konwencie naliczyłem grubo ponad setkę. Kwestię kolejności wchodzenia na scenę miało rozwiązać spotkanie organizacyjne przed cosplayem, ale wyszło jak zwykle. Ponadto uczestnicy tradycyjnie przedłożyli długość scenek nad ich jakość, wskutek czego w ciągu pół godziny wystąpiło jakieś 10 osób. By ratować sytuację prowadzący wprowadził ograniczenie prezentacji do 30 sekund. To wywołało oburzenie uczestników, którzy jeszcze nie mieli okazji się zaprezentować, w szczególności grupy Zero Badziewia. Po wygłoszeniu kilku gorzkich słów pod adresem organizatorów grupa opuściła salę. Przez kolejne kilka minut cosplay trwał normalnie, a potem niespodziewanie sala zaczęła się opróżniać. Okazało się, że rozczarowani uczestnicy zorganizowali własny cosplay pod gołym niebem i większość widzów przeniosła się właśnie tam. Takim zgrzytem zakończył się oficjalny cosplay na DOJIconie, ale nieoficjalne trwał w najlepsze jeszcze przez dłuższy czas. Jak się później okazało, całe zamieszanie było zupełnie niepotrzebnie, bo główny organizator konwentu nie miał nic przeciwko przedłużeniu cosplayu.

Na tych, którzy nie znaleźli dla siebie interesującego panelu lub konkursu czekały salki, w których można było rozerwać się w dowolnej chwili. Oprócz konsolówki, DDR-a, AMV roomu i sali projekcyjnej, które obecne są na większości konwentów, na DOJIconie 7 można się było także pobawić w gamesroomie oferującym dostęp do licznych gier tradycyjnych (w tym Jenga i Junglespeed) oraz obejrzeć wystawę dollfie.

Na DOJIconie 7 miały też miały miejsce obchody okolicznościowe. Magazyn „Otaku” świętował pierwszy rok działalności (pierwszy numer Otaku miał premierę na zeszłorocznym DOJIconie). Z tej okazji redakcja ufundowała dwa duże torty dla fanów. Pomysł z pewnością był miły, ale można go było lepiej wykorzystać. Urodziny były słabo rozreklamowane, a że odbyły się na samym początku to trafiła na nie tylko garstka osób. Można było też pokusić się o coś więcej niż tylko pokrojenie tortu. Drugiej okazji do świętowania dostarczył zbliżający się wielkimi krokami setny odcinek „Orient Hadala”. Yen zorganizował panel poświęcony Hadalowi. Tu również można było załapać się na tort, znacznie mniejszy, ale za to z wkładką alkoholową. ;-) Ponadto Yen przybliżył historię komiksu, uchylił rąbka warsztatowych tajemnic, pokazał nigdy nie publikowane szkice, a także odpowiadał na pytania uczestników. Ekscesy, które miały miejsce podczas dyskusji lepiej niech pozostaną słodką tajemnicą

Konwent mógł się także poszczycić ponadprzeciętną ilością wystawców. Przybyła większość liczących się w Polsce firm związanych z mangą i anime jak i wielu fanów sprzedających różności wszelakie. Na DOJIconie 7 miały też miejsce trzy premiery. JPF przywiózł długo oczekiwany pierwszy tom „Death Note’a”, a Otaku szósty numer „Otaku”, „Meago Sagę” oraz „Panią Willi”. O ile trzy pierwsze tytuły zapewne są znane większości z was, o tyle trzeci niekoniecznie. Wydawca reklamuje go jako hentai stworzone przez rodzimych autorów. Pomysł w istocie zacny i warty zainteresowania, więc już wkrótce na łamach acp będziecie mogli przeczytać recenzję „Pani willi”.

Niestety drugi dzień konwentu był znacznie uboższy w atrakcje i ogólnie mało interesujący. Większość z nich kończyła się w okolicach południa, więc już od samego rana konwent wyludniał się w błyskawicznym tempie. Odniosłem wrażenie, że olbrzymi balon DOJIconu pękł w sobotę po cosplayu i od tego momentu konwent stracił parę.

Od strony technicznej konwent prezentował się dobrze, choć nie idealnie. Szkoła bez większych problemów pomieściła wszystkich uczestników, ale podczas najbardziej obleganych punktów programu panował nieziemski tłok. Dodatkowo układ pomieszczeń był zakręcony jak ogórki na zimę, więc poruszanie się po budynku, nawet z planem wydrukowanym w informatorze, sprawiało trudności. Informator, skoro już o nim mowa, prezentował się skromnie, ale zawierał wszelkie niezbędne informacje podane w czytelny sposób. Identyfikatory uczestników również nie odbiegały od standardu. Na terenie szkoły znajdował się barek serwujący przyzwoite i niedrogie fastfoody. Dzięki zaradności organizatorów w pobliskiej pizzerii można też było sobie zamówić pizzę z 40% zniżką. Od strony sanitarnej najbardziej dał się odczuć brak pryszniców. Łazienki przez większość trwania imprezy były utrzymywane w akceptowalnej czystości, choć ich standard pozostawiał trochę do życzenia. Wyposażenie sal panelowych i konkursowych mogło być lepsze, brakowało rzutników i komputerów, przez co prowadzenie niektórych paneli i konkursów było utrudnione. Lepiej przedstawiało się wyposażenie konsolówki i DDR-ówki.

Jakby nie patrzeć DOJIcon 7 był konwentem nieprzeciętnym. Na plus wyróżniała się olbrzymia frekwencja, bogaty program pierwszego dnia i przyzwoita organizacja. Na minus zaliczyć trzeba przede wszystkim zgrzyt z cosplayem i karaoke, ubogi w atrakcje drugi dzień i niedostatki sprzętu. Spektakularna klapa cosplayu nie może przekreślać całej imprezy, to tylko trzy z ponad 24 godzin ogólnie udanej imprezy. Siódmy DOJIcon wspominam dobrze i w ciemno piszę się na ósmy: oby jeszcze większy, a najlepiej i jeszcze dłuższy. Mam nadzieję, że plotki jakby kolejnej edycji miało już nie być okażą się nieprawdziwe, bo w ciągu ostatnich trzech lat ten krakowski konwent wysforował się do ścisłego grona najlepszych konwentów w Polsce.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: DOJIcon 7

DreaM HunteR [*.icep.pl], 20.08.2007, 13:09:18, oceny: +0 -0

*mały dureń* first!