Ecchicon 4th Strike

Bieg w miniówie

Koncert Rei Hazuki

Boisko szkolne było bardzo nowoczesne – zamiast błota była sztuczna trawka, dzięki której lepiej się prowadziło atrakcje. Jedną z nich była ecchi konkurencja „Bieg w miniówie” prowadzona przez Akumu. Jako że polski fandom jest bardzo równouprawniony, w tej konkurencji oprócz trzech dziewcząt wzięło udział również kilku panów. Konkurencja polegała na jak najszybszym przedostaniu się przez pajęczynę linek, przy czym na okrzyk prowadzącego należało znieruchomieć. Naprawdę dziwię się, że bielizna uczestników i uczestniczek nie została wypalona przez błyski fleszy z aparatów. Publika szalała, atrakcja wypadła bardzo wesoło, a po jej zakończeniu jedna uczestniczka zaczęła biczować jednego z widzów, choć podejrzewam, że to nie miało związku z konkursem.

Koncert Rei Hazuki i jej koleżanki odbył się z półgodzinnym opóźnieniem ze względu na awarię prądu. Awaria była spowodowana elektrycznym czajniczkiem. Winowajca został wniesiony na scenę przez Coacha i każdy mógł na własne oczy zobaczyć, czym się różni Coach od czajniczka. Mimo to koncert mi się podobał, pod względem wokalnym nie mam nic do zarzucenia. Repertuar składał się z dość szybkich, ale mało znanych piosenek, przez co nie dało się jakoś poderwać publiczności. Dwa orientalne lampiony na scenie dodawały klimatu, którego dopełniało górne oświetlenie

Tłumy na cosplayu

Grupa cosplayerów „Code Geass”

Drużyna z „Soul Eatera”

Zanim przystąpię do omawiania cosplayu, muszę opisać salę, w której się odbył. Moje pierwsze myśli, gdy ją zobaczyłam, były dość niecenzuralne, więc nie będę ich przytaczać. W każdym razie sala, w której miały się odbywać najbardziej oblegane atrakcje, była po prostu miniaturowa. Ciężko mi oszacować ilość metrów kwadratowych, ale sami organizatorzy żegnali się podczas przygotowań. Przed cosplayem zmniejszono jeszcze przestrzeń dostępną dla publiczności przez ustawienie prowizorycznej barykady ze sklejonych razem krzeseł. W ten sposób utworzona ścieżka miała umożliwić cospleyowiczom zejście ze sceny i udanie się w kierunku drzwi. Oczami wyobraźni widziałam plamy krwi na tych krzesłach i na podłodze, szczególnie że Tłum przed salą praktycznie uniemożliwiał wejście lub wyjście z sali już na godzinę przed cosplayem. By uniknąć rozlewu krwi, na salę wpuszczano po 5-8 osób na raz. Gdy Main Room został bardzo szczelnie wypełniony konwentowiczami, rozpoczął się cosplay. Ilość uczestników nie była aż tak duża jak na Mokonie, co można uznać za zaletę, bo w przeciwnym razie ciężko byłoby wysiedzieć przez cały cosplay. Jakość strojów była naprawdę bardzo dobra. Cieszył też dobór postaci, który nie ograniczał się do uniwersum „Naruto” czy „Death Note”. Ba, był to pierwszy konwent od wieków, gdzie nikt nie cosplayował postaci L'a, a jedyny cosplay z „Naruto” przedstawiał świetnie wykonanego Sasuke. Na mnie osobiście największe wrażenie zrobiła Chestter wcielona w postać Motoko z GitS. Po prezentacji strojów odbyły się dwie scenki, a w zasadzie jedna pantomima i druga przygotowana w większości przez ekipę ze Szczecina. Była to scenka o Mateuszku, który z fantasty chciał stać się mangowcem. Efekt był bardzo fajny – jurorzy nagrodzili ją pierwszym miejscem. Po scenkach Yen, Dajmos i GREY weszli na scenę i zaczęli zabawiać publiczność, aby ta nie nudziła się do czasu ogłoszenia zwycięzców. Nagrodę za najlepsze techniczne wykonanie stroju otrzymała Megari za strój Shinigami z „Soul Eatera”, natomiast pierwsze miejsce w kategorii najwierniejsze oddanie postaci otrzymała grupa z anime „Code Geass”, czyli Ano, LinaSakura, Wero i Bell.

Tym razem ecchi cosplay wypadł żałośnie

Za to Cat Fight udał się wyśmienicie

Podobnie zresztą turniej sumo

Jedną z tradycyjnych atrakcji Ecchiconu jest oczywiście Ecchi Cosplay. Atrakcja ta słynie z wielu skandali i gorących dyskusji na łamach portali internetowych, więc wiele osób zjawiło się o północy w Main Roomie. Jednak w tym roku wyszedł wielki niewypał – do Ecchi Cosplayu zapisały się zaledwie dwie drużyny, z których pojawiła się tylko jedna. W cosplayu miały startować przynajmniej trzy drużyny i Guile był bliski jego odwołania. Niestety, w ramach ratowania Ecchi Cosplayu scenę przejęła grupka desperatów obu płci. To, co się tam działo było absolutnie chaotyczne, przypadkowe, bez sensu i żałosne. Brak skandowania „pokaż cycki!” o czymś świadczy. Najlepiej Ecchi Cosplay podsumował GREY otwierając pasjansa na widocznym obok sceny ekranie.

Inną typowo ecchiconową atrakcją jest Cat Fight. Tutaj uczestnicy dopisali, spora ilość kotów stanęła do walki próbując strącić uszka przeciwnika. Znany z innych konwentów Sumo Tournament też cieszył się sporym zainteresowaniem – pewnie dlatego, że nadmuchiwany strój zapaśnika sumo należy do rzeczy których nikt nie potrzebuje, ale każdy chciałby je mieć.

Sala artystyczna była, tak jak zwykle, oazą spokoju. Około 11 osób zjawiło się na warsztatach kaligrafii, na których można było poćwiczyć kreślenie kanji, sporo osób było też na warsztatach robienia kocich uszek. Do konkursówki trafiłam akurat na konkurs wiedzy o mangowych czasopismach, prowadzony dość flegmatycznie przez Gareta. Liczbę uczestników można było policzyć na palcach jednej ręki, jednak pytania były dość przystępne. W sali projekcyjnej każdy mógł znaleźć coś dla siebie, czy to yuri czy yaoi czy też po prostu anime lub AMV. Na czwartym Ecchiconie było chyba najlepsze studio fotograficzne do tej pory. Akurat weszłam w momencie gdy pewien anonimowy ksiądz wraz z pewną anonimową zakonnicą mieli bardzo ciekawą sesje fotograficzną

Czwarty Ecchicon oceniam pozytywnie, jednak w mojej ocenie wypadł słabiej od edycji świątecznej. Na konwencie zjawiło się w sumie prawie półtora tysiąca osób – 985 uczestników uprzednio zarejestrowanych i jakieś 450 jednodniowych. Widać było ecchi stroje, ale odniosłam wrażenie, że nie w takich ilościach, co na poprzednich edycjach. Pewnie to przez porę roku – mróz nie zachęca do wkładania mini spódniczek. Największym problemem była sama szkoła, która nie była w stanie pomieścić takiej ilości osób