Konwenty: MAGNIFIcon VII – budynek to nie wszystko

Po sześciu godzinach podróży wraz z grupą wesołych towarzyszy zajechaliśmy do Krakowa i udaliśmy się tramwajem do szkoły, w której miał się odbyć konwent. Budynek z zewnątrz robił ogromne wrażenie – tym bardziej, że o dostaniu się do środka mogłem na razie tylko pomarzyć – drzwi były zamknięte, a ekipa wchodziła lub wychodziła oknem. Na szczęście pora była jeszcze wczesna, więc czekających przed wejściem ludzi nie było jeszcze tak wielu. Kiedy wreszcie pojawił się woźny z kluczem, jako twórca atrakcji mogłem przekroczyć próg budynku.

Pierwszym, co zwróciło moją uwagę, był chaos. Nikt nie miał identyfikatora, więc nie dało się odróżnić orga od helpera, twórcy atrakcji, ochroniarza czy wystawcy. Później, gdy identyfikatory już się pojawiły, wcale nie było lepiej. Wszystkie miały tę samą grafikę

Sprzyjająca pogoda, wczesna godzina, alfabetyczny podział kas i duża ich ilość sprawiły, że uczestnicy nie musieli stać zbyt długo, aby dostać się do środka. Czekanie następowało już w środku, kiedy usiłowali oni dowiedzieć się, gdzie są, czy raczej – dlaczego nie ma zarezerwowanych przez nich sleep roomów. Okazało się, że nikt nie dostanie klucza do sali, za którą bierze odpowiedzialność, a dodatkowo mogło się zdarzyć, że będzie też musiał martwić się zupełnie obcymi ludźmi, którzy spać mają w zarezerwowanym przez niego pomieszczeniu.

Kiedy już po wielu trudach udało mi się znaleźć miejsce, by zostawić bagaże, otworzyłem informator konwentowy w poszukiwaniu informacji – jak się okazało, nie spełniał on swojej funkcji tak jak powinien. Mapka budynku była absolutnie nieczytelna

Z informatora udało mi się jednak dowiedzieć, że prowadzony przeze mnie konkurs wiedzy o Akirze Toriyamie został wstawiony w program na północ (zupełnie bez konsultacji ze mną), a wszystkie pozostałe interesujące mnie atrakcje nie mają prawa się udać lub kolidują ze sobą nawzajem. Kalambury, jedna z najpopularniejszych atrakcji na każdym konwencie, odbyły się o 14 drugiego dnia, a więc były ostatnią konwentową atrakcją. Konkurs „Znajdź 5 różnic” odbył się w najbardziej nasłonecznionej sali w godzinie największego słońca, więc na ekranie, gdzie wyświetlane były prawie identyczne grafiki nie było widać prawie nic. Innymi słowy należałoby rozstrzelać koordynatora do spraw atrakcji

Ponieważ z początku nie działo się nic ciekawego, jak zresztą przez większość trwania konwentu, udałem się na poszukiwanie czegoś do roboty. Dobrze zorganizowane były sale z grami muzycznymi – DDR, PIU i Ultrastar były w osobnych pomieszczeniach, więc nie zagłuszały się nawzajem. Bardzo zawiodła mnie konsolówka, do której ustawienia została zmuszona osoba, która miała tylko prowadzić jeden turniej. Sala z grami konsolowymi była źle zaopatrzona – można było pograć tylko na trzech konsolach i tylko w trzy gry. Podobnie przygotowany był Games Room. Gdy zobaczyłem gry przygotowane dla uczestników (Farmer, Chińczyk, Monopol i warcaby), zacząłem turlać się po podłodze ze śmiechu. Niestety inni uczestnicy zdaje się nie docenili poczucia humoru organizatorów. Na szczęście cześć goistyczna została przygotowana bardzo dobrze – plansz i kamieni było dużo – a niektórzy przezorni uczestnicy zabrali gry ze sobą.

Szkoła, choć ogromna i właściwie idealna na konwent, była źle wykorzystana. Sale z atrakcjami zostały rozproszone po całym budynku, nie były oznaczone, a wokół panował syf. Nie było żadnej ekipy sprzątającej, więc o kosz na śmieci, z którego nie wysypywałoby się już od dawna, było bardzo trudno. Stan toalet również pozostawiał wiele do życzenia. Papieru toaletowego ani mydła nie było, podłoga kleiła się i była brudna, pisuary przeciekały i pełno w nich było niedopałków. O braku ciepłej wody czy ręczników papierowych nie ma nawet co wspominać. Byłem przerażony tym, że doświadczona ekipa mająca za sobą sześć konwentów, mogła niedopilnować spraw tak podstawowych.

Zdecydowanie największy nacisk na całym konwencie położono na cosplay. Miało to swoje odzwierciedlenie w planie imprezy – cały długi blok atrakcji, które nijak mnie nie interesowały, trzygodzinna próba cosplayowa i wreszcie sam cosplay, który rozpoczął się o 21, a skończył grubo po północy

Dochodziła północ, więc udałem się na prowadzony przeze mnie konkurs wiedzy o twórczości Akiry Toriyamy. Niestety, jak należało się spodziewać, późna pora i odbywający się w tym czasie cosplay zmusiły mnie do brania uczestników z łapanki. Wielka szkoda, tym bardziej, że parę osób wcześniej zapowiedziało swój udział. Jednakże to, że prowadziłem tę atrakcję, sprawiło, iż mogłem być świadkiem zjawiska naprawdę niezwykłego. W sali 22C, gdzie miał się odbywać mój konkurs, leżały pozostawione bez opieki komputer stacjonarny, laptop i rzutnik multimedialny. Cud, że nie zostały skradzione przez trzy poprzednie godziny, kiedy w sali nie było żywej duszy.

Konwentową noc udało mi się przeżyć tylko dzięki grupie kreatywnych uczestników, którzy urządzili sobie kalambury w Games Roomie

Na konwencie wytrwałem do samego końca, głównie ze względu na rozkład pociągów do Warszawy. Jak oceniam tegoroczny MAGNIFIcon? Gdybym miał dać ocenę w skali szkolnej, to była by to trója z ogromnym minusem. Ogromny potencjał, jaki dawał niesamowity budynek, został zmarnowany. Brakowało podstawowych rzeczy, organizacja się sypała i nikt nic nie wiedział. Dałoby się wybaczyć te błędy przy pierwszej edycji, nie przy siódmej. Tak naprawdę jedynymi zaletami MAGNIFIconu był cosplay wraz z całą swoją otoczką

Nie znaczy to jednak, że bawiłem się źle. Znajomi dopisali i brak atrakcji dał mi mnóstwo czasu na rozmowy. Ponadto MAGNIFIcon VII wiązał się dla mnie z dwunastoma godzinami naprawdę doskonałej zabawy. Aż żałowałem, że podróż pociągiem między Krakowem a Warszawą trwa tak krótko...

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: MAGNIFIcon VII – budynek to nie wszystko

Uzu [195.116.35.*], 10.04.2009, 02:46:23, oceny: +0 -0

Taaa, wiem coś o tej łapance na twój konkurs :P

A co do identów, to była jeszcze jedna różnica. Identy zwykłych uczestników były fioletowe, a reszty czerwone ;)