Konwenty: PierniCON 3 - Michał Durys

Trzeci PierniCON jest znakomitym przykładem na to, że dobry konwent nie musi być „naj”. Nie musi być największy, mieć największego budżetu, ani najwięcej sprzętu. Wystarczy dobry plan, rzetelna ekipa do wykonania planu i trochę szczęścia.

Pierwszą rzeczą, która przypadła mi do gustu była sama miejscówka. Szkoła, w której odbywał się konwent, jest oddalona o 10 minut spaceru od urokliwej toruńskiej starówki. Dla osób, które nie samym konwentem żyją to idealne miejsce na wypicie piwa ze znajomymi, zjedzenie czegoś smaczniejszego niż pizza z dostawy czy choćby spacer. Dodatkowy atut stanowił prosty dojazd z dworca kolejowego. W moim osobistym rankingu tylko DOJIcon 6 tuż przy Rynku Głównym w Krakowie miał lepszą lokalizację. Również wewnątrz szkoła prezentowała się dobrze: przestronne korytarze umożliwiły komfortowe ulokowanie wystawców, liczne sale pomieściły uczestników zarówno w trakcie zabawy jak i odpoczynku, spora sala gimnastyczna pomieściła chętnych nawet na najbardziej obleganych atrakcjach, a dzięki prysznicom możliwe było zachowanie względnej higieny. Wprawdzie ani prysznice ani łazienki nie były zbyt przyjemne, ale to już nie jest winą organizatorów.

Drugą zaletą PierniCONu 3 był rozbudowany i ciekawy program, który wytrzymał konfrontację z rzeczywistością. Chcę przez to powiedzieć, że większość ciekawie zapowiadających się punktów programu była taka w istocie, a na dodatek odbywały się o czasie. Atrakcji było tak dużo, że często wybór mógł stanowić nie lada dylemat, ale dzięki temu nie było czasu na nudę.

Tradycyjnie największe tłumy zebrały się na cosplayu. Wprawdzie uczestników nie było zbyt wielu, ale na jakość przebrań nie można było narzekać. Zwycięski kostium Sory z „Kingdom Hearts” był bez wątpienia jednym z lepszych, jakie widziałem w Polsce. Podczas cosplayu pokazano jedynie dwie scenki, ale tu również jakość górowała nad ilością. Pierwsze miejsce zdobyła scenka p.t. „Przesłuchanie o brzasku”, której finał na życzenie publiki powtarzany był dwa razy. Mi osobiście podobała się średnio, być może nie rozumiałem wszystkich żartów dotyczących „Naruto”, ale doceniam profesjonalne przygotowanie. Równie dobrze do cosplayu przygotowali się organizatorzy: uczestnicy wchodzili według wcześniej ustalonej kolejności, przedstawienia uczestników na scenie były krótkie i rzeczowe, pamiętano też o chwili dla reporterów. Warto też docenić, że w cosplayu nagrody były przyznawane w wielu kategoriach: osobną stanowiły gothic lolity, oddzielnie oceniano scenki i kostiumy, osobną nagrodę przyznawało jury i publiczność. Dzięki temu uniknięto często spotykanych pretensji co do zasadności nagród.

Niestety musiałem zwijać się z konwentu zanim odbyły się wybory kociej miss, a z tego co później usłyszałem i przeczytałem, była to jedna z najczęściej komentowanych atrakcji konwentu. Jak sama nazwa wskazuje celem wyborów było wyłonienie najbardziej kociej dziewczynki, ale do udziału dopuszczono także przebranych facetów. Uczestnicy mieli za zadanie wykazać się kocim wdziękiem w konkurencjach takich jak picie mleka z tubki czy bawienie się myszką (komputerową). Kuse spódniczki i śmiałe zachowanie zachęciły zebranych pod sceną fotografów do robienia zdjęć typu „upskirt”, co nie wszystkim uczestnikom przypadło do gustu.

Do tradycji PierniCONów przeszedł już Idol wzorowany na popularnym programie telewizyjnym pod tym samym tytułem. Tak jak w telewizji wokalne próby uczestników oceniane są przez wymagających i często złośliwych jurorów. Pierwszego dnia odbyły się eliminacje, w których brali udział wszyscy chętni, zaś drugiego dnia odbyły się finały. Ponieważ była to edycja jubileuszowa w finale zaśpiewali też zwycięzcy poprzednich edycji.

Na wyróżnienie zasługuje sala fanartowa. Wprawdzie nie jest to pionierska inicjatywa, ale chyba na żadnym z dotychczasowych konwentów program takiej sali nie był tak bogaty. Obejmował zarówno warsztaty prowadzone przez mniej lub bardziej znanych w fandomie rysowników, spotkania z autorami i wydawcami jak i konkursy. Na tle wielbicieli konsol czy DDR-a rysownicy nie są może zbyt liczną grupą, więc o tłumach w sali fanartowej raczej nie było mowy, ale na PierniCONie 3 rysownicy zostali dopieszczeni chyba pod każdym względem.

W ciekawy sposób przygotowany konkurs wiedzy. Odbył się on na podobieństwo programu Va Banque. Prowadzący mieli nawet przygotowany program wyświetlający znaną z tego programu planszę z pytaniami. Efekt popsuł jedynie brak rzutnika, bo zastępujący go telewizor nie pozwalał na odczytanie napisów wszystkim uczestnikom.

Nie wypada mi rozwodzić się nad prowadzoną przeze mnie atrakcją, ale z kronikarskiego obowiązku wspomnę o obchodach piątych urodzin anime.com.pl. Stawiło się na nich tyle osób, ile mogła pomieścić sala panelowa. Część z nich wykruszyła się w trakcie panelu o historii i przeszłości serwisu, ale na wytrwałych czekała nagroda w postaci tortu i lejącego się strumieniami szampana (bezalkoholowego, rzecz jasna).

Oczywiście wymienione wyżej atrakcje to tylko skromna część bogatego programu konwentu. Nie sposób było zaliczyć wszystkie, nie każda też mnie interesowała. W podziemiach szkoły w swoim własnym świecie żyli konsolowcy, na piętrze skakali miłośnicy gier tanecznych, po całej szkole biegali amatorzy militariów. Osobną salę dedykowano teledyskom, przy czym warto o tym, że na PierniCONie 3 odbył się finał Konkursu Teledysków Anime 2007. Pierwsze miejsce przypadło Arcziemu za klip „Mugen”.

Od strony organizacyjnej konwent był dobrze przygotowany. Jak już wspomniałem wcześniej, większość planowanych atrakcji odbyła się o czasie, przebieg konwentu został dobrze zaplanowany i zrealizowany, a ponadto u orgów widać było zaangażowanie i chęć zapewnienia dobrej zabawy uczestnikom. Nie obyło się bez wpadek, ale nie psują one mojej pozytywnej opinii o konwencie. Można wybaczyć, że informatory rozpadały się w rękach i nie starczyło ich dla wszystkich, tym bardziej, że poza tymi mankamentami zawierały wszystkie niezbędne informacje. Brudne kible to przykra sprawa, ale zawsze szło znaleźć jakiś w miarę czysty. Brak rzutników w salach utrudniał życie niektórym prowadzącym (np. w konkursie wiedzy), ale i tak większość uczestników bawiła się dobrze.

Moje wrażenia z trzeciego PierniCONu są jak najbardziej pozytywne. Sądzę była to najlepsza ze dotychczasowych edycji i zarazem jeden z najprzyjemniejszych konwentów, na którym byłem. Czytając opinie inne uczestników dochodzę do wniosku, że nie tylko ja opuściłem Toruń z takim przekonaniem. Trzy dni to w sam raz by się dobrze zabawić, choć osobiście wolałbym układ piątek-niedziela niż sobota-poniedziałek. PierniCON bardzo szybko dojrzał do miana znakomitej imprezy. Gdyby przy kolejnej edycji wykonano identyczny postęp to mieli byśmy szansę na najlepszy konwent w Polsce. W tej chwili pozostaje mi tylko podziękować organizatorom i uczestnikom za wspaniałą zabawę i już w ciemno zapowiedzieć swoją obecność na PierniCONie 4.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: PierniCON 3

Sasek [*.neoplus.adsl.tpnet.pl], 03.09.2007, 03:48:19, oceny: +0 -0

Dla mnie też był to jeden z najlepszych konwentów w jakich miałem przyjemność brać udział. Dodam jeszcze że był to pierwszy na jaki spoglądałem ze stanowiska organizatora ^^ Ogólnie rzecz biorąc - cud, miód i orzeszki :3