Konwenty: Asucon 12

Asucon od dłuższego czasu zapowiadał się całkiem przyzwoicie. Po niepowodzeniach z ostatnich dwóch lat, zanosiło się, że zła passa minęła. Solidnie wykonana strona (to była nowość!), stojąca na naprawdę niezłym poziomie, zapowiedzi koncertów japońskich kapel. Szkoda, że dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane i na miejscu, jak się okazało, nie było już tak różowo.

Kilka dni przed konwentem w komentarzach na ACP poinformowano mnie, że może braknąć miejsc. Lekko zestresowana wykonałam rezerwację dzień przed konwentem – nie było problemu. Na miejscu okazało się, że kolejka nie powalała na kolana. Weszłam poza kolejką pomagając nosić paczki z Waneko, co było całkiem miłe, ponieważ temperatura nie była zbyt sprzyjająca. Ilość ludzi przed budynkiem kolejkom z DOJIconu 7, czy PierniCONu 3 nawet nie dorastała do pięt. Limit miejsc wyznaczono na 500. Na miejscu okazało się, że rezerwacji było ok. 400.

Przy wejściu nie czekało się zbyt długo w kolejce, wszystko szło dość szybko i sprawnie. Do rąk wręczano uczestnikom całkiem przyjemny informator, oraz identyfikator już troszkę mniej przyjemny. Raz, że drukowany na niezbyt wytrzymałym papierze, dwa na identyfikatorach ludzi z rezerwacjami znajdowało się... imię i nazwisko. Jaki idiota wpadł na ten pomysł nie wiem, ale bardzo szybko moje dane znalazły się pod solidną warstwą czarnego markera. Nie mam pojęcia czemu to miało służyć. Od legitymowania się mam dowód osobisty.

Pierwszy rzut oka na rozkład jazdy konwentu w informatorze... i już wiadomo, że nic specjalnego się nie będzie działo. Duża część ciekawych rzeczy odbywała się w niedzielę, kiedy ludzie już powoli rozjeżdżają się do domów/śpią/nie mają na nic siły. Rozumiem, iż koncerty to bardzo ważna część konwentu, aczkolwiek ludzie, którzy nie kochają J-Rocka i przyjechali na konwent celem spotkania ze znajomymi, czy celem nie pójścia na koncert po prostu snuli się po budynku bez większego celu, nie mając co ze sobą zrobić. Nie powinno mieć to miejsca. Wiadomo, że koncerty były gwoździem programu, aczkolwiek podczas nich też powinno się coś dziać.

Sam budynek był pierwszym zgrzytem. Brak sleeping roomów powinien być przestępstwem karalnym. Nawet świetna sala projekcyjna (aka kinówka) nie rekompensowały braku miejsca w nocy do swobodnego porozmawiania, czy po prostu odpoczynku. W obecnych czasach mało ludzi jeździ na konwenty żeby biegać od panelu do konkursu i na projekcje przez cały konwent. Miejscem najczęściej obleganym są właśnie sleepingi, gdzie odbywają się rozmowy i tak naprawdę najlepsza impreza. Jeden z nich znajdował się w sali z UltraStarem, drugi w DDR. Obydwa na noc zostały przekształcone w sleeping roomy, aczkolwiek nawet jak na niezbyt dużą ilość konwentowiczów, nie wystarczyło to, żeby wszyscy się w miarę wyspali. Dodatkowe bieganie po schodach z kinówki/sali wystawowej na drugie piętro do DDR-a, Console Roomu czy UltraStara było dobijające.

Dodatkowy apel w tym miejscu do samych konwentowiczów – sprzątajcie po sobie! UltraStar po wyjściu ludzi wyglądał jak istne pobojowisko. Sprzątnięcie tej ogromnej powierzchni dwóch metrów kwadratowych, które się zajmuje to naprawdę nie boli.

Idziemy dalej. Sala kinowa była naprawdę świetna. Wygodne siedzenia, scena, przyzwoite nagłośnienie. To, za co lubimy Domy Kultury, gdyż komfort jest nieporównywalny do siedzenia na sali gimnastycznej na niewygodnych krzesłach :P. Niestety, kinówka była jedynym atutem konwentu.
W sali kinowej odbyły się również koncerty. Dwa japońskie zespoły (Rice i Gram∞Maria) dały kilkugodzinny show. Nie jest to typ muzyki, który osobiście uwielbiam, aczkolwiek z wywiadu środowiskowego wnioskuję, że ludzie bawili się naprawdę doskonale. Ashiemu gratulujemy dobrze wykonanej roboty ;).

Sala z wystawcami była OK. W skali od 1 do 5 – 4. Duża przestrzeń nie sprzyjała tworzeniu się korków, stoliki wystawców nie stały jeden na drugim, było miejsce na wszystko, wygodne krzesła. Problemem była tylko ilość stołów a dokładniej doproszenie się o dodatkowe. Jeśli wystawca zaklepuje cztery stoły, to znaczy, że potrzebuje cztery. Nie dwa. Cztery.
Sami wystawcy nie dopisali zbytnio. Było Waneko, był Yanek, Badge, nieśmiertelne stoisko Mikos i Jarka :P + ok. trzech innych wystawców. Jest to dość mało, zważywszy na ilość sponsorów wymienionych na stronie konwentu i ogólnie reklamę.

Na pochwałę zasługuje console room, który był dziełem portalu www.innerworld.pl. Darmowa herbata, kawa, wrzątek (w bufecie ta przyjemność kosztowała 50 groszy), były świetnym pomysłem. Na pewno bardzo miłym. Obsługa również była w porządku. Można było popykać między innymi w Street Fightera, King Of Fighters, Soul Calibur, Donkey Kong, Mario Football i wiele innych :). Poza konsolami można było przejść kawałek dalej korytarzem i trafić na UltraStar i DDR. Obie sale były bardzo dobrze wyposażone, obsługa bardzo sympatyczna nie było masakrycznych kolejek, ani żadnych problemów.

W nocy odbywała się dyskoteka w klimacie J-music. Miała trwać połowę krócej niż trwała, co mówi samo za siebie. Wypadło ponoć świetnie, konwentowicze bawili się doskonale :). Gratulujemy Sano.

Wypada również wspomnieć o stałej atrakcji konwentowej, czyli cosplayu. Stroje stały na naprawdę niezłym poziomie (Patty przebrana za Faye Valentine z „Cowboy Bebop” uratowała moją wiarę w cosplay :)). „Naruto” tym razem zostało w tyle, co było miłym zaskoczeniem. Scenki były naprawdę zabawne i miło się je oglądało. Bez zbędnych dłużyzn. Poza cosplayem odbył się konkurs na strój w klimacie gothic lolita, który już powoli również na stałe wpisuje się w programy konwentów. Dodatkowym bonusem był pokaz mody gotyckiej przed cosplayem. Stroje dosyć ciekawe (dla osób, które się tym interesują), modelki trochę mało obyte ze sceną, ale można to wybaczyć. Nie można wybaczyć za to jednego: braku mikrofonów. Jeden mikrofon z krótkim kablem to trochę mało. Praktycznie nic nie było słychać, jeśli były jakieś kwestie (siedziałam w drugim rzędzie i ledwo cokolwiek wyłapywałam, a co dopiero osoby siedzące dalej...). Co do zwycięzców, zdania są podzielone. Ale to już zostawiam Waszemu osądowi. Moim zdaniem nagroda specjalna należała się wcześniej wymienionej Faye Valentine za całokształt. Klasyka ludzie, klasyka!

Poza wyżej wymienionymi atrakcjami program niestety nie był zbyt ciekawy. Nie mówię, że był beznadziejny, nie zabrakło stałych punktów programu, typu wiedzówki, konkurs znajomości openingów i endingów, konkurs wiedzy o muzyce z anime i gier, kilka paneli (w tym duża część dot. Final Fantasy), na konsolówce turnieje, turniej DDR i UltraStara. Nie zabrakło również klimatów fantasy, czyli LARP-a.

Na końcowe słowa przysłowiowej „zjeby” zasługuje obsługa szatni, która pod koniec konwentu urządziła sobie kosztem uczestników w swoim mniemaniu bardzo śmieszną rozrywkę, a mianowicie wykupywanie swoich rzeczy. Polegało to na tym, że osoba chcąca odzyskać swój bagaż zostawiony w szatni musiała „zagrać” w grę. Od ciągnięcia kart, po poniżające rzeczy typu zatańczenia czegoś, śpiewania, czy kupowania batoników. O ile jeszcze może to być zabawne raz czy dwa, tak widząc zdenerwowane miny ludzi spieszących się na pociągi/autobusy, wydało mi się to po prostu głupie i dziecinne. Czekałam tylko aż któryś z konwentowiczów zostawi pomysłodawcy na twarzy piękny makijaż pod którymś okiem.

Słowem podsumowania i lekko subiektywnych odczuć, w których nie byłam niestety osamotniona... Konwent nie był kompletnie beznadziejny, ale nie był też niestety nawet dobry. Za duży nacisk położono na jeden punkt w programie (koncerty), kosztem całej reszty. Szkoda, naprawdę. Większość czasu z braku laku siedziałam ze znajomymi przed budynkiem paląc papierosy i rozmawiając o wszystkim, tylko nie o konwencie. A wiadomo, że choć konwenty obecnie są głównie meetingami, to miło zwartą grupą wybrać się na jakiś konkurs czy panel, powygłupiać. Tu tego zabrakło. Duża część konwentowiczów czuła się niestety olana. Proroctwa dotyczące Asuconu jednak chyba powoli się sprawdzają (o ile już się nie sprawdziły). Konwent upada (upadł?), a szkoda, bo jeszcze do 7 edycji zbierał peany na swoją cześć. Może przesadzam, ale obecnym recenzjom daleko do tego, co ludzie mówili kiedyś. Mam nadzieję, że wzorem tegorocznej BAKI, Asucon podniesie się po porażce. Choć z drugiej strony nasuwa mi się na myśl słynne zdanie Kmicica: „Kończ waść, wstydu oszczędź”. Mimo wszystko życzę Wam organizatorzy jak najlepiej. Nazwa Asucon była kiedyś synonimem dobrego konwentu. Miło by było, jeśli by te czasy wróciły.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Asucon 12

GREY [*.ondraszek.ds.polsl.pl], 23.10.2007, 01:48:46, oceny: +0 -0

Wahrheit, wahrheit, wahrheit meine mutter.