Konwenty: Porytkon 3 i ⅓ relacja, mniej więcej, na żywo

Początek z lekkim opóźnieniem, ale liczy się, że pomimo sporych komplikacji (GPS uznał, że na skróty przez płot będzie szybciej) na konwent udało mi się w końcu dotrzeć.

Po krótkim oczekiwaniu przed wejściem, w towarzystwie panów ochroniarzy pilnujących, aby gawiedź napojów wyskokowych nie wnosiła i robiących to co zwykle robi ochrona, ja i moja urocza asystentka, otrzymaliśmy nasze akredytacje.

Co mogę powiedzieć o akredytacji dla osób z przedpłatami, wystawców i mediów wszelkich? Przede wszystkim rejestracja prowadzona jest w klasycznym systemie „kartka i długopis”, i kiedy piszę kartka mam na myśli stos, i to spory kartek, przez które osoby pracujące na akredytacji muszą się przekopywać. Na razie sprawia im to drobne kłopoty, ale obawiam się, że w przypadku większej ilości uczestników (a ta podobno ma dojechać rano), taka metoda może okazać się za mało wydajna. W każdym razie, nam się wejść udało. Przy akredytacji, otrzymaliśmy klasyczny identyfikator (plastik), oraz informator, o którym więcej w dalszej części.

Pierwsze wrażenie jakie odniosłem po wejściu do budynku, to przestrzeń, wielka przestrzeń, którą ciężko jest ogarnąć. Mimo tego, że konwent rozpoczął się o 16:30, a na jego oficjalnym rozpoczęciu znajdował się jeden, słownie jeden org, i jeden uczestnik, konwent wydaje się lekko pustawy, jak na razie można bezproblemowo przecisnąć się korytarzami, mimo tego iż konwnetowicze już jęli rozkładać swoje leża we wszystkich dostępnych i niedostępnych miejscach.

Wspomniałem o informatorze. Zwykle jest to książeczka, którą jedni zachowują dla sentymentu, inni wykorzystują jako papier toaletowy, a jeszcze inni nie używają w ogóle. W przypadku tej imprezy mapa obiektu, która się w nim znajduje jest artefaktem bezcennym. W budynku troszkę ciężko zorientować co się gdzie znajduje, i po jednym przejściu po wszystkich salach muszę stwierdzić, że mapa może się jeszcze przydać.

Wedle moich informacji nie odbyło się kilka pierwszych atrakcji, a do niektórych brakowało sprzętu, dlaczego tak się stało postaram się dowiedzieć.

Niestety wczorajszy wieczór nie był zbyt szczęśliwy pod względem atrakcji. Jak pisałem wcześniej, wiele z nich się nie odbyło, zostało drastycznie opóźnionych, bądź doświadczyły problemów technicznych. Apel poległych: Fantasy to ma seks, Bunnyshima, Kinbaku (prelegent się rozchorował) oraz Nie ma się czego bać. Jedna z atrakcji tj. „Stepy Rohańskie”, będące amatorskim przedstawieniem na motywach „Władcy Pierścieni”, mimo iż odbyły się, nie były w ogóle uwzględnione w rozpisce godzinowej, co sprawiło, że wiele osób tę atrakcję przegapiło.

Porytkon to jednak nie tylko problemy organizacyjne, jest też kilka plusów. Na początek sklepik z nagrodami. Bezsprzecznie jest to jeden z najlepiej zaopatrzonych sklepików, jakie dane mi było dotąd oglądać, widać silny wkład sponsorów w imprezę, nagrody robią duże wrażenie, aczkolwiek, aby zdobyć dostateczną ilość punktów trzeba się sporo nagimnastykować.

Kolejny punkt warty zauważenia, to sale konsolowe. Portale Inner World oraz FrontGracza.pl stanęły na wysokości zadania, sale są dobrze wyposażone, konkursy, o ile mi wiadomo, odbywają się planowo. Jedyne zastrzeżenie jakie mógłbym na tę chwilę mieć, to lokalizacja. Sale, biorąc pod uwagę ilość zgromadzonego w nich sprzętu, są o wiele za małe, i atmosfera jest w nich „gorąca”. Definitywnie osoby, które planowały rozkład sal, powinny były wziąć to pod uwagę.

Późnym wieczorem, wiele osób zgromadziło się w sali gier planszowych, tu znanej jako Games Room. Pomieszczenie to dzieli się na salę gier właściwą oraz bufet. O ile o planszówkach wiele już napisano i właściwie niczego nowego raczej nie wymyślę, o tyle należy wspomnieć o bufecie. Rzeczony przybytek oferuje kanapki, dania ciepłe, oraz kawę i herbatę przez 24 godziny na dobę. Jedzenie jest rewelacyjne, w rozsądnych cenach i zdecydowanie uważam, że jest to genialna odmiana po tradycyjnym konwentowym menu z pizzy i zupek chińskich.

Jeśli chodzi o samą noc, to w zasadzie nic się nie działo. Uczestnicy mieli do wyboru salę planszówkową (w której spędziłem trochę czasu), oraz konsolową (otwartą do pewnego momentu), oraz trwające już atrakcje bloku fantastycznego. Generalnie w mojej opinii to dość dziwne, że w godzinach od 22 do 10 rano dnia następnego nie zaplanowano żadnych znaczących atrakcji.

Relacji ciąg dalszy. Na chwilę obecną atrakcje padają, jak pod ostrzałem artylerii. Z zapowiadanych wydarzeń pomiędzy 10, a 12 odbyły się nieliczne. Do martwych atrakcji bloku mangowego dołączyła Sztuka Japońska. Kalambury odbyły się planowo. Po pewnym czasie udało mi się również odnaleźć panel Transformery dla opornych, który tajemniczym zbiegiem okoliczności przemieścił się do zupełnie innej części budynku.

Od samego rana funkcjonują stoiska wystawców, z bardziej znanych należy wymienić: Otaku, Kawaii Nihon Shop, Komiksiarnia, Shima Corp, Video Games Live, Hinamatsuri oraz Badgeton.

Strefa konwentowej plotki: Wieść gminna niesie, a niezależne źródła potwierdzają, że jeden z mainorgów Porytkonu przesadził nieco z wodą ognistą co dało się wyczuć w promieniu metra od rzeczonego. Co ciekawe, przed chwilą przeszedł obok mojego stanowiska, nadal nie wygląda jakby już się dobrze czuł. Generalnie docierają do mnie informacje, że problem nadmiernego spożycia napojów wyskokowych istnieje, aczkoliwek na razie ogranicza się tylko do godzin nocnych.

Generalnie wśród helperów i organizatorów atrakcji pojawiają się głosy niezadowolenia w związku z dezorganizacją pracy zarządców imprezy. Powtarzającym się problemem jest brak odpowiedniego sprzętu do prowadzenia paneli i prezentacji, przede wszystkim chodzi o projektory multimedialne. Ogólnie na tym etapie impreza zaczyna żyć własnym życiem i jak widzę konwnentwicze sami usiłują zorganizować sobie czas.

Skoro o samych konwentowiczach mowa. Na korytarzach można zaobserwować przede wszystkim gawiedź mangową, z niewielką domieszką fantastów. Widać sporo osób w kostiumach, zatem zastanawiam się jak „cosplay w korytarzu obok szatni” będzie wyglądał.

Kolejna aktualizacja. Tym razem rzecz będzie o sleep roomach. Jak wszyscy jeżdżący na konwenty ludkowie wiedzą, sleepy są najczęściej bolączką, jest ich za mało są za ciasne itp. W przypadku Porytkonu jednak jest zgoła inaczej. Sleepów, oraz stref przewidzianych do snu jest pod dostatkiem i zasadniczo nie ma wielkiego problemu ze znalezieniem miejsca dla siebie. Dlaczego zatem konwentowicze decydują się na spanie w toaletach, ciężko mi powiedzieć...

Strefa konwentowej plotki: Muszę pokusić się o drobne sprostowanie. Organizator o którym pisałem ostatnio, jest de facto zastępcą koordynatora jednego z bloków programowych. Za pomyłkę przepraszam.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Porytkon 3 i ⅓ relacja, mniej więcej, na żywo

Dajmos [*.neoplus.adsl.tpnet.pl], 23.10.2009, 22:12:10, oceny: +0 -0

No ciekawe jak bedzie dalej